Δε χρειάζεται να γεννηθείς σε μια χώρα για να αισθάνεσαι αγάπη γι’ αυτήν. Μια φορά να βρεθείς και είναι αρκετή να καταλάβεις ότι ανήκες εκεί από πάντα.
Καθώς τα παιδιά μας μεγάλωναν και έπαιρναν το δικό τους δρόμο, άρχισα κι εγώ με το σύζυγό μου να ζούμε τη δεύτερη περίοδο της νεότητάς μας η οποία αυτή τη φορά είχε μεγαλύτερη δυναμική καθώς και ελευθερία.
Είμαι καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας και ο Bernard έχει δικό του φοροτεχνικό γραφείο στην Τουλούζη. Είχαμε το πλεονέκτημα και οι δυο μας να έχουμε αρκετή άδεια απ’ τις δουλειές, με αποτέλεσμα να ταξιδεύουμε αρκετά.
Όταν επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά την Ελλάδα, γοητευτήκαμε και έτσι κάθε χρόνο ερχόμασταν όλο και πιο κοντά της.
Γυρίσαμε αρκετά μέρη της και πολλά νησιά της, μέχρι που ήρθαμε στη Νάξο, πριν από 4 χρόνια και αποφασίσαμε να επενδύσουμε τα χρήματά μας στην αγορά ενός σπιτιού.
Τις 100 μέρες του χρόνου τις ζω πλέον εδώ, κάποιες είμαστε οι δυο μας με το σύζυγό μου και τους Έλληνες φίλους μας φυσικά, που πλέον είναι οικογένειά μας και κάποιες απ’ αυτές τις μέρες, με τους Γάλλους φίλους μας που έρχονται να μας επισκεφτούν.
Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε και συνεχίζει ακόμα…
«Λίζ, στη ζωή σου φρόντισε να έχεις ενδιαφέροντα γιατί από υποχρεώσεις θα είσαι πάντα γεμάτη. Τα ενδιαφέροντα σε κρατάνε νέα ενώ οι υποχρεώσεις σε γερνάνε πρόωρα. Όταν λοιπόν έχεις και απ’ τα δύο τότε μεγαλώνεις όμορφα και ξεγελάς το χρόνο».
Στα 60 μου χρόνια και αφού έπιασε τόπο το ρητό της μητέρας μου, διαπιστώνω ότι είχε δίκιο και δεν ήταν απλά μια θεωρία της. Απέκτησα πολλά ενδιαφέροντα και συνεχίζω να ανακαλύπτω ακόμα καινούρια.
Φροντίζω το σώμα, το πνεύμα και την καρδιά μου με το να γυμνάζομαι καθημερινά και να τρέφομαι σωστά.
Μελετώ την ελληνική γλώσσα και ταξιδεύω με διάφορα βιβλία σε στιγμές χαλάρωσης.
Τέλος, περνώ στιγμές με τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Χανόμαστε στα ατελείωτα ελληνικά ηλιοβασιλέματα!
Ότι κι αν κάνουμε όλη τη μέρα, φροντίζουμε να έχει τελειώσει πριν το ηλιοβασίλεμα.
Τότε συγκεντρωνόμαστε όλοι στη βεράντα κάποιου σπιτιού, πλυμένοι και ντυμένοι, έτοιμοι να παρακολουθήσουμε τη δική μας παράσταση που κάθε μέρα είναι διαφορετική κι ας φέρει το ίδιο όνομα. Έπειτα φιλοσοφούμε, στη συνέχεια ετοιμάζουμε το φαγητό μας και μιλάμε για τη μέρα που πέρασε.
Φυσικά απ’ολα αυτά δε λείπει το πείραγμα αλλά και το κουτσομπολιό που ξεκινάει συνήθως απ’ τους άντρες.
Τα ενδιαφέροντα, μας κρατάνε ζωντανούς και αυτό πρέπει να το μεταφέρουμε από στόμα σε στόμα, απ’ άκρη σ’ άκρη, σε κάθε άνθρωπο ανεξάρτητου φύλλου, καταγωγής, τάξης, χρώματος κ.ο.κ.
Τίποτα δεν τελειώνει αν δεν το τελειώσουμε εμείς οι ίδιοι!
Δείτε ακόμη:
Τι ανακάλυψα στις οικογενειακές μας διακοπές, στη Τζιά που με οδήγησε στο διαζύγιο