Κριτική
Της: Έπη Τρίμη
Το σημαντικό θεατρικό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη ”Καγκουρώ”, ήδη μετρά 2 θεατρικές σεζόν. Πέρυσι πρωτοπαίχτηκε στην Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και αγκαλιάστηκε με πολύ θέρμη από το φιλοθεάμων κοινό.
Εμείς απολαύσαμε την παράσταση στο θέατρο Σταθμός, στο Μεταξουργείο και την προτείνουμε σε όλους εσάς που σας αρέσει μια παράσταση ουσίας και βάθους.
Ο πρωταγωνιστής -κεντρικό πρόσωπο- ονομάζεται Ορφέας. Όπως οι περισσότεροι από εμάς νιώθει πιεσμένος και εγκλωβισμένος σε μια Ελλάδα που βιώνει βαθιά ύφεση. Νιώθει τελματωμένος και απογοητευμένος. Για να μπορέσει να ανακάμψει και να αναγεννηθεί εσωτερικά αλλά και βιοποριστικά αποφασίζει να γίνει μετανάστης και να πάει στην Αυστραλία αναζητώντας την ευκαιρία και το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Αναπάντεχες γεγονότα όμως, εμποδίζουν την πραγμάτωση του ονείρου του.
Η παράσταση “Καγκουρώ” είναι πιο σύγχρονη από ποτέ. Πραγματεύεται την παρακμή και διάλυση του κοινωνικού ιστού, την απελπισία και τα αδιέξοδα του σύγχρονου νεοέλληνα. Κάνει μνεία στο μαχαίρι το αόρατο που πετσοκόβει το όνειρο, την ελπίδα και την ώθηση να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου και να αξιοποιήσεις τις ικανότητες σου ως μονάδα. Παρουσιάζει σε όλο της το φάσμα την ανημποριά πραγμάτωσης του αυτονόητου που δεν είναι άλλο από τη δημιουργία και την αυτοεξέλιξη.
Η σκηνική παρουσία είναι εντέχνως λιτή ώστε να συνάδει με τη λιτότητα της καθημερινότητάς μας και να αναδείξει το εύρος και το εκτόπισμα των ερμηνευτών. Άλλωστε, στόχος είναι να αισθανθούμε τη μιζέρια, την ταλαιπωρία και την οδύνη που κάθε νέος άνθρωπος αισθάνεται έως το μεδούλι του σε μια χώρα που σκοτώνει το μεγαλύτερο δικαίωμα του ανθρώπου, το όραμα.
Ο Ορφέας, πρωταγωνιστής της παράστασης, είναι ένας νέος που ζει κατ’ ανάγκη στην πατρική εστία. Πρόκειται για μια μικροαστική οικογένεια με συγκρούσεις λόγω του διαζυγίου του πατέρα του με τη μητέρα του. Ο Ορφέας, είναι καταπιεσμένος σε μια εργασία που του τσαλακώνει τα όνειρα και που τον κάνει να βαλτώνει και να ασφυκτιά. Από την άλλη όμως γνωρίζει πως θα είναι αντιμέτωπος με την ανεργία, σε περίπτωση παραίτησής του.
Η σύντροφος του Ορφέα, η Μαρίνα σπουδάζει στην δραματική σχολή και ονειρεύεται μία επιτυχημένη καλλιτεχνική καριέρα. Όταν ο Τάκης, ο πλούσιος θείος από την Αυστραλία θα προτείνει στον Ορφέα ένα νέο ξεκίνημα κοντά του, τότε θα ξεκινήσει και η πλοκή του έργου ως σύγχρονο δράμα όλων των ελληνικών οικογενειών.
Καλείται λοιπόν ο πρωταγωνιστής να πάρει τις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής του. Να πραγματώσει τα όνειρά του φεύγοντας στην ξενιτιά; Να μείνει με τον πατέρα του και την κοπέλα του σε ένα μικρόκοσμο που δεν του δίνει προοπτική παρά μόνο αγάπη;
Η πλοκή, τα συναισθήματα, ο εγκλωβισμός, η αγάπη και η υποχρέωση έναντι όσων αγαπάμε είναι συναισθήματα κοινά πλέον στους περισσοτέρους μας.
Πολύ ευρηματικό και με βαθύ νόημα το σκηνικό του ξεχαρβαλωμένου ντουλαπιού της κουζίνας. Παρουσιάζει τη φθορά, την έλλειψη χρήματος, τη μιζέρια, αλλά και τη διάλυση της ίδιας μας της ψυχής. Από μόνη της είναι μια εικόνα 1000 λέξεων.
Τα συναισθήματα που απορρέουν μέσα από την παράσταση είναι γλυκόπικρα. Ο καθένας βλέπει μέσα του τον εαυτό του και τη ζωή του. Νομίζω, δε, πως μας βάζει στο τριπάκι να έρθουμε αντιμέτωποι με τη ζωή μας. Κάτι που ασυναίσθητα -προκειμένου να επιβιώσουμε- παραμερίζουμε για να κρατηθούμε ζωντανοί. Αξίζει να στηρίξετε αυτήν τη θεατρική προσπάθεια. Οι ηθοποιοί είναι ένα και ένας, η υπόθεση πιασάρικη και η σφιχτή πλοκή σε καθηλώνει. Επί σκηνής οι ηθοποιοί παρουσιάζουν ένα σύγχρονο δράμα που ίσως είναι και από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της νεοελληνικής ιστορίας.
Ταυτότητα παράστασης
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσικονούρης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάνος Καρατζογιάννης
Σκηνικά – Κοστούμια: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλεξ Αλεξάνδρου
Χορογραφίες: Βλοτίνα Νουλέλλη
Μουσική Επιμέλεια: Βασίλης Κατσικονούρης
Φωτογραφίες: Στέφανος Κυριακόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Νίκος Ορφανός, Βαγγέλης Ρόκκος, Δημήτρης Γκουτζαμάνης, Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη και Βαγγέλης Αλεξανδρής.