“Αγαπώ πραγματικά και σωστά σημαίνει ότι αγαπώ για σένα… Για να είσαι εσύ καλά, για να είσαι εσύ ευτυχισμένος, για να έχεις εσύ ό,τι θέλεις. Δεν αγαπώ για μένα, κτητικά και εγωκεντρικά δηλαδή” διευκρινίζει η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη.
Η αγάπη είναι επιλογή. Χρειάζεται χρόνο για να δημιουργηθεί και απαιτεί την ενεργή παρουσία μας.
Τι είναι η αγάπη;
Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη…
Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας…
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν…
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι…Νίκος Καζαντζάκης
Η λέξη αγάπη, με τον τρόπο που σήμερα την χρησιμοποιούμε , συμβολίζει κάτι εντελώς διαφορετικό από την πραγματική , την αυθεντική αγάπη. Η αγάπη του «αν» λέει: «Σ’ αγαπώ αν…Σ’ αγαπώ επειδή
Κάνεις αυτά που θέλω».
Μου φέρεσαι όπως θέλω».
Εκπληρώνεις όλες μου τις επιθυμίες».
Η αγάπη του «αν» θέτει όρους. Δεσμεύεται υπό τον όρο ότι ο άλλος θα συμπεριφερθεί με κάποιο ορισμένο τρόπο. Από τη στιγμή που το πρόσωπο αυτό φερθεί διαφορετικά, η αγάπη του «αν» αποσύρεται. Αυτής της μορφής αγάπη δεν είναι πραγματική. Η αγάπη δεν μπορεί να περιοριστεί σε λέξεις. Η αγάπη είναι κάτι που πρέπει να νιώσουμε για να μπορούμε να το περιγράψουμε και να το εκφράσουμε σε όλη του την έκταση. Προϋποθέτει την έλλειψη φόβου και την πίστη στον άνθρωπο. Προϋποθέτει κοινούς στόχους , προϋποθέτει μια απόλυτη ένωση των ψυχών μας και όχι μια απλή συμμαχία του μυαλού μας. Όταν η αγάπη που χαρίζουμε είναι η πραγματική , η άνευ όρων αγάπη , τότε δεν μας απασχολεί η συμπεριφορά μας αλλά ούτε και η συμπεριφορά του άλλου ατόμου. Δεν επιζητούμε αναγνώριση της αγάπης μας και δεν επιζητούμε ανταλλάγματα. Δεν αισθανόμαστε περιορισμούς ούτε στον χρόνο, ούτε στην ένταση των συναισθημάτων, ούτε στην αφοσίωση που λαμβάνουμε ή δίνουμε. Όταν υπάρχει πραγματική αγάπη αισθανόμαστε πλήρως συμφιλιωμένοι με τον εαυτό και τα συναισθήματα μας και ζούμε το τώρα προσπαθώντας να το κάνουμε όσο πιο όμορφο και όσο πιο γεμάτο γίνεται. Μόνο αυτό το είδος αγάπης αντιπροσωπεύει την πραγματική και την αιώνια αγάπη που μπορεί να μας βοηθήσει ακόμα και να απαλλαγούμε από τις πληγές και να γιατρέψουμε την δική μας ψυχή από τα τραύματα της. Πως γίνεται αυτό ; Με τον όρο πραγματική αγάπη , δεν υπονοούμε μόνο την πραγματική αγάπη προς τους άλλους αλλά και την πραγματική αγάπη προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρώτα μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας άνευ όρων και μετά τους άλλους!
Στον χριστιανισμό, για παράδειγμα, αγάπη σημαίνει αρετή που ρυθμίζει έτσι τις σχέσεις των ανθρώπων, ώστε ο οποιοσδήποτε πλησίον να θεωρείται ως ο ίδιος ο εαυτός μας. Η έννοια της αγάπης προϋπήρχε του χριστιανισμού, αλλά ο χριστιανισμός την ολοκλήρωσε διδάσκοντας τη θετική μορφή της, την αγάπη δηλαδή προς όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους, εχθρούς και φίλους, κάθε κοινωνικής τάξης και φυλής, αγαθούς και κακούς.
Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που εγγυάται την ικανότητα να χαιρόμαστε πράγματα μαζί, κι όχι ένα μέτρο για το πόσο είμαι διατεθειμένος να υποφέρω για σένα, ή πόσο είμαι έτοιμος να απ αρνηθώ τον ίδιο μου τον εαυτό.