Το χειμώνα που μας πέρασε γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους ενός γάμου 22 ετών . Μετά από ένα επώδυνο διαζύγιο είμαστε με τον πρώην άντρα μου επίσημα χωρισμένοι.
Είχαμε παντρευτεί πολύ νωρίς και κάπως πιεστικά, 23 εγώ , 25 εκείνος , ενώ ήμουν έγκυος στο πρώτο μου γιο . Μετά την πρώτη δεκαετία είχαμε αποφασίσει ότι δεν ταιριάζαμε αλλά μείναμε μαζί για τα παιδιά μας.
Τώρα που αυτά πήραν το δρόμο τους και η κατάσταση ήταν ανυπόφορη , πήραμε τη μεγάλη απόφαση να χωρίσουμε
. Και να μαι τώρα εγώ 45 χρονών , μόνη , πελαγωμένη , προσπαθώντας να μαζέψω τα συντρίμμια μου, να ανασυνταχτώ , να συνεχίσω.
Πέρασα το πένθος μου για αρκετούς μήνες κλεισμένη στο σπίτι και τώρα που έφτασε το καλοκαίρι ήθελα να πάω κάπου να ξεκουραστώ , να γυρίσω σελίδα.
Για το εξοχικό μας, ούτε λόγος, δε θα μπορούσα να βρεθώ σε ένα μέρος που τα πάντα θα μου θύμιζαν τα περασμένα καλοκαίρια με το σύζυγό μου . Επίσης, προτάσεις από το περιβάλλον μου δεν δεχόμουν.
Όλοι οι γείτονες, οι γνωστοί , οι κοινοί μας φίλοι, με έβλεπαν κάπως.
Κανένα ζευγάρι δεν θέλει μια χωρισμένη στην παρέα του. Σαν από μηχανής θεός μια παλιά μου φίλη από το λύκειο (ξεσκόνισα όλες τις ατζέντες να ξαναθυμηθώ παλιές φίλες ) με κάλεσε να πάμε μαζί διακοπές στη Λευκάδα.
Στο πανέμορφο αυτό νησί του Ιονίου νιώθω πως ξαναγεννήθηκα. Όλα άλλαξαν από τη μια στιγμή την άλλη.
Η φίλη μου, εγώ και μια φίλη της περνάμε υπέροχα μαζί στο νησί.
Απελευθερωμένες , άνετες, γελάμε με την ψυχή μας και χαιρόμαστε το κάθε τι . Όλη την ημέρα κολυμπάμε απολαμβάνοντας τα ηλιοβασιλέματα στην παραλία και το βράδυ γλεντάμε μέχρι το επόμενο πρωί .
Είχα πολλά χρόνια να νιώσω έτσι, να ξεχάσω τι ώρα είναι , τι ημέρα, να μη με νοιάζουν οι υποχρεώσεις στην Αθήνα και να μην σκέφτομαι τι άφησα πίσω μου.
Ζω και απολαμβάνω την κάθε στιγμή αυτών των διακοπών με τις φίλες μου. Μάλιστα τις τελευταίες μέρες δέχομαι ένα έντονο φλερτ από έναν ένοικο του ξενοδοχείου μου χωρισμένο που είναι εδώ διακοπές με την κόρη του.
Δε μπορώ να πω ότι με αφήνει ασυγκίνητη όλο αυτό.
Είναι κάτι που είχα πολλά χρόνια να ζήσω , νιώθω σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω τότε στα χρόνια της ελευθερίας και της ανέμελης νιότης μου..
Κολακευμένη, χαλαρή πλέον και με έντονη αυτοπεποίθηση , δέχομαι ευχάριστα το φλερτ του και ανταποκρίνομαι .
Ποιος ξέρει, ίσως τελικά αποφασίσω και να ενδώσω. Ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ξεκίνημα.
Οι αντιδράσεις μίας άλλης φίλης πάντως είναι κάπως… διαφορετικές, δείτε:
«Πρώτο καλοκαίρι χωρισμένη: Όλη μέρα τον παρακολουθώ στο Facebook!»