Σε μια γυναικεία παρέα πάντα ακούς πολλές ιστορίες.. Όλες είναι πολύ ενδιαφέρουσες.. Άλλες σε διασκεδάζουν, άλλες σε προβληματίζουν, άλλες σε εξιτάρουν,άλλες σε θήγουν ως γυναίκα, άλλες απλά σε στεναχωρούν…
Σε κάθε ηλικιακή ομάδα οι ιστορίες είναι διαφορετικές. Άλλες ιστορίες είχαμε στα 20, άλλες στα 30, άλλες στα 40 και πάει λέγοντας.
Ο προβληματισμός είναι ίδιος σε όλες τις ηλικίες..
Πότε ένα love story κλονίζει την αξιοπρέπεια και φτάνει στα όρια του εξευτελισμού για μια γυναίκα ,ασχέτου ηλικίας. Κι εμείς οι «φίλες» τί πρεπει να κάνουμε; Να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου ή απλά μα είμαστε καλοί ακροατές..
Πρόσφατα μια γνωστή μου ταξίδεψε από την άλλη άκρη της Ελλάδας για να έρθει για μισή μέρα στην μαγευτική μας πρωτεύουσα και να γνωρίσει αυτό το τυπάκι που μιλάνε όλη μέρα στο facebook, που την θέλει, που την λαχταράει, που την ονειρεύεται αλλά που δεν ξεβολεύεται κοτζάμ μαντράχαλος να πάει εκείνος να τη βρει.
Ήρθε-με δικά της έξοδα- έμεινε σπίτι του, ολοκλήρωσαν παθιασμένα τη σχέση που ξεκίνησαν κι εκείνη έφυγε με ένα φαρδύ πλατύ ζωγραφισμένο χαμόγελο στο προσωπάκι της.
Για καμιά εβδομάδα συνέχισαν να μιλάνε, φυσικά πιο αραιά απο πριν. Η κατάληξη γνωστή. Τον ψέκασαν με εξαφανιζόλ και αυτόν. Εξαφανίστηκε ο κύριος.
Σαν να μη συνέβη τίποτα. Όμως το πιο ανησυχητικό θεωρώ πως δεν είναι αυτό…
Το πιο ανησυχητικό είναι πώς όλες μας έχουμε ζήσει κάτι τέτοιο και πως σίγουρα έχουμε ακούσει άπειρες τέτοιες ιστορίες..
Πόσα λοιπόν πρέπει να προσφέρουμε και πόσο δοτικές πρέπει να είμαστε σε καινούριες γνωριμίες για να μην τρώμε τα μούτρα μας again and again?
Μήπως πρέπει να αφήνουμε εκείνον να κάνει τα μεγάλα και βαριά βήματα κι εμείς απλά να ακολουθούμε;
Γιατί θα πρέπει εγώ να ταξιδέψω για να σε γνωρίσω, όταν ΕΓΩ δουλεύω για 600€ το μήνα 10 ώρες τη μέρα κι εσύ βγάζεις τα τριπλάσια από μένα;
Και στο κάτω κάτω εγώ είμαι γυναίκα..θηλυκό..μόνο και ανυπεράσπιστο σε αυτόν τον κόσμο. Έσυ πρέπει να με κάνεις να αισθανθώ ασφάλεια, να με προστατέψεις…
Μα ελάτε τώρα κυρίες μου.. Καμία δεν την μεγάλωσε έτσι ο μπαμπάς της. Γιατί κρύβετε το στέμμα σας;
Γιατί σπάτε τα γυάλινα γοβάκια; Για ένα τυχαίο αρσενικό; Που το μόνο που σκέφτεται είναι πώς θα ικανοποιήσει τις ορέξεις του no matter what;; Μπορείτε καλύτερα από αυτό. Δοκιμάστε τον πρώτα.
Δείτε τι μπορεί να κάνει εκείνος για εσάς κι όχι εσείς για εκείνον. Ας γίνει αυτός το αρσενικό για να γίνουμε κι εμείς τα θηλυκά..
Μην χαρίζεστε…Να πιάνετε τα σινιάλα. Όταν ένας άντρας θέλει..το προσπαθεί. Διεκδικεί. Πολεμάει. Έτσι είναι η φύση.. Όσο και να προσπαθούμε δεν γίνεται αυτό να αλλάξει.
Όταν βλέπουμε χλιαρές συμπεριφορές καλύτερα να αλλάζουμε δρόμο όσο είναι νωρίς. Επίσης και όταν βλέπουμε πολύ έντονο ενθουσιασμό, κάτι δεν πάει καλά. Προσοχή 
.
Αν δεν εκτιμήσουμε εμείς τον εαυτό μας και αν δεν οριοθετήσουμε συμπεριφορές δεν θα το κάνουν οι άλλοι για εμάς. Δυστυχώς ο αλτρουισμός αργοπεθαίνει σε όλους τους τομείς, πόσο μάλλον στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων.
Ας αγαπήσουμε λοιπόν τον εαυτό μας και ας τον προσέχουμε.
Ας μην αφήνουμε κανέναν να μας πείσει πως είμαστε κατώτερες από εκείνον και πως πρέπει να υποβάλλουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για ένα απλό βράδυ μαζί του.. Μπορούμε καλύτερα απο αυτό!
Να δίνουμε αγάπη εκεί που αξίζει και να υποχωρούμε εκεί που πρέπει..όχι όπου τύχει!
Αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμός για να γίνουμε όλοι καλύτεροι και να αρχίσουμε σιγά σιγά να ακούμε όμορφες ιστορίες για ωραίους άντρες στην ψυχή…όχι να ψάχνουμε φαντάσματα και αερικά ψεκασμένα με εξαφανιζόλ.