Πήρα δύναμη από μία ιστορία που διάβασα, να εξομολογηθώ όσα έχω βαθιά μέσα μου και δεν έχω τολμήσει τόσα χρόνια να τα ξεστομίσω σε κανέναν. Με λένε Νίκο και γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου, τον Στέφανο, τυχαία σε ένα τραπέζι, όταν ήδη είχα μπει στη διαδικασία προετοιμασίας γάμου.
Απ’ την ημέρα που τον γνώρισα, ήμασταν αχώριστοι, ταιριάξαμε από τη πρώτη στιγμή, σε αυτόν βρήκα όσα έψαχνα σε όλη μου τη ζωή.
…ένιωθα χαμένος, ξένος στο ίδιο μου το σώμα…
Με την Ιωάννα, ήμασταν 3χρόνια μαζί και πίστευα ότι όντως είμαι καλυμμένος, από την άποψη ότι έχω όσα θέλω και χρειάζομαι. Όλα άλλαξαν όταν γνώρισα τον Στέφανο, δεν μπορούσα να καταλάβω τον ίδιο μου τον εαυτό, δεν ήξερα τι μου συνέβαινε, ένιωθα χαμένος, ξένος στο ίδιο μου το σώμα!!
Προσπάθησα να το σταματήσω, όμως το μόνο που κατάφερνα είναι να θέλουμε ο ένας τον άλλον πιο πολύ. Ο γάμος μου με την Ιωάννα καθυστέρησε για διάφορους λόγους όμως έγινε, και κουμπάρος μας ήταν ο Στέφανος.
Μετά από τόσους μήνες, ο Στέφανος πέρα από κολλητός μου πλέον, (στα μάτια της Ιωάννας), είχε κερδίσει θέση και στη καρδιά της αφού τον εκτιμούσε και τον συμπαθούσε ιδιαίτερα.
Αυτή επέμενε να γίνει κουμπάρος μας. Ωστόσο, ποτέ δεν είχαμε προβλήματα και ποτέ δεν της είχα δημιουργήσει υποψίες, γιατί ποτέ δε γύρισα να δω άλλη γυναίκα και ποτέ δεν είχα κάνει το παραμικρό ώστε να νιώσει άσχημα.
Έδειχνε και δείχνει να είναι ευτυχισμένη δίπλα μου. Η δουλειά μου εντωμεταξύ είναι τέτοια που απαιτεί πολλές και περίεργες ώρες, καθώς και διάφορα ταξίδια. Πράγμα που ήξερε και είχε σεβαστεί από την αρχή, χωρίς να δημιουργεί αυτό πρόβλημα στη σχέση μας.
Η αλήθεια είναι πως αυτό για μένα ήταν μια ευκαιρία να έχω ανοιχτό το πεδίο με τον Στέφανο και το εκμεταλλεύτηκα, χωρίς να γίνει αντιληπτό το οτιδήποτε από κανέναν.
Μετά από λίγο καιρό νοίκιασα ένα σπίτι για μένα και τον Στέφανο, αυτός έμενε εκεί και εγώ κοιμόμουν μια φορά τη βδομάδα περίπου.
Πριν από αυτό, ερχόμασταν πιο κοντά και έξω πολλές φορές που δεν μπορούσαμε να συγκρατηθούμε, αλλά ακόμα και στο σπίτι μου με όλο το απερίγραπτο άγχος φυσικά μην γίνει καμιά στραβή και μας καταλάβουν.
…είναι πολύ δύσκολο να αγγίζεις το όνειρο όμως και να μην μπορείς να το ζήσεις ολοκληρωτικά, να πρέπει να κρύβεσαι…
Μέχρι σήμερα, συνεχίζει αυτή η κατάσταση και δεν έχει καταλάβει κανείς τίποτα. Νιώθω ένοχος και τέρας πολλές φορές που το κάνω αυτό στην Ιωάννα γιατί είναι εξαιρετικός άνθρωπος, όμως δεν μπορώ να σταματήσω να είμαι με τον Στέφανο.
Δεν θα υπάρχω, θα είμαι κενός, δεν θα έχω λόγο ύπαρξης. Το να πω την αλήθεια και να φύγω το θεωρώ αδιανόητο, δεν έχω τη δύναμη να το κάνω.
Δε θέλω να χάσω την Ιωάννα από τη ζωή μου σαν άνθρωπο και φυσικά δεν θα μπορούσα ποτέ να πω την αλήθεια σε κανέναν. Τι θα πουν όλοι;;; Οι οικογένειες μας, οι δικοί μου, η Ιωάννα και οι παραέξω αν μαθευτεί…
Δεν έχω τη δύναμη ούτε να το σκεφτώ. Δεν περιμένω αποδοχή ή κατανόηση για όσα λέω, ξέρω ότι είμαι λάθος και είναι άσχημο αυτό που κάνω, θα με πείτε εγωιστή, ψεύτη και αδύναμο… και θα έχετε δίκιο…
Είναι πολύ δύσκολο να αγγίζεις το όνειρο όμως και να μην μπορείς να το ζήσεις ολοκληρωτικά, να πρέπει να κρύβεσαι. Δε μπορώ να τα διαλύσω όλα, ούτε να αντέξω το μίσος και την κατακραυγή που θα ακολουθήσει… Ήθελα απλά να τα πω κάπου.