Όταν πριν από δύο χρόνια ήρθε η ώρα να παντρέψω την κολλητή μου, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως θα μείνω όσο πιο μακριά μπορώ από το χαοτικό σύμπαν των γάμων και των «πρέπει» τους, τουλάχιστον σε όσα είχαν να κάνουν με εμένα.
Ας πούμε δεν θα ξόδευα κάποιο γελοιωδώς εξωφρενικό ποσό για το φόρεμά μου, ούτε θα έτρεχα από μαγαζί (του Κολωνακίου) σε μαγαζί (της Κηφισιάς) για να δοκιμάζω τουαλέτες.
Μπήκα μέσω internet στο site μιας από τις πιο αγαπημένες μου φίρμες ρούχων με έδρα την Αμερική (δεν είχαμε capital controls τότε, ωραίες εποχές).
Βρήκα το φόρεμα των ονείρων μου σε μια σχετικά καλή τιμή -καθόλου φτηνό αλλά εντελώς προσιτό για να νιώθω και τίμια κουμπάρα και νοήμων άνθρωπος που δεν έδωσε ένα σκασμό λεφτά για ένα τσίτι- το παρήγγειλα και αυτό ήταν.
Το μόνο μικρό, ασήμαντο θα έλεγε κανείς, πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν πως το φόρεμα που είχα παραγγείλει ήταν κρεμ με μαύρα σχέδια και το φόρεμα που είχα μπροστά μου όταν άνοιξα το πακέτο από το ταχυδρομείο ήταν απαλό ροζ με μοβ σχέδια.
Μισώ το ροζ. Δεν είμαι και η μεγαλύτερη φαν του μοβ.
Ευτυχώς η ποιότητα του φορέματος και το νούμερο ήταν ακριβώς όπως τα περίμενα και, αφού ξεπέρασα την αρχική απογοήτευση του χρώματος και το γεγονός πως την πρώτη (και μοναδική) φορά που θα γίνω κουμπάρα στη ζωή μου θα φοράω ροζ, αποφάσισα να το διασκεδάσω.
Στην πορεία δε, αγάπησα και το φόρεμα.
Τώρα που τα ξαναβλέπω, ίσως και να μην έφταιγε καν το site και να πρέπει να βάλω γυαλιά.
Οι αγορές στο internet κρύβουν πολλές χαρές αλλά και πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις…
Διαβάστε επίσης:
Πως κατάφερα να χάσω τα 40 κιλά της εγκυμοσύνης!