Με έχει πιάσει μεγάλη απελπισία… Μόλις εχθές είχα τα γενέθλιά μου και πάτησα αισίως τα 30. Τι μου λείπει; Όπως ακούω να λέει σιγά η μαμά μου στο τηλέφωνο…
“Της κόρης μου της λείπει ένας σύντροφος, γάμος και παιδάκια“. Όπως λένε και οι δύο μου γιαγιάδες τείνω να γίνω γεροντοκόρη. Εγώ, χαριτολογώντας τις πειράζω λέγοντας πως έχω στην κουζίνα ένα μεγάλο ράφι με βιβλία μαγειρικής, ευήλιο και ευάερο που με περιμένει.
Ως γνήσια λοιπόν γεροντοκόρη (τρομάρα μου έχω και χιούμορ) έχω 3 γάτες και έναν σκύλο. Όλη μέρα, μετά τη δουλειά, ασχολούμαι με αυτά και εκτονώνω την έντασή μου. Βρίσκω παρηγοριά στις αγκαλιές και τα χάδια τους.
Τα βράδια χαζεύω στο Facebook και έχω κάνει και 3 λογαριασμούς σε sites γνωριμιών
.Δεν το ομολογώ αλλά δε θέλω να μείνω στα αζήτητα και όλοι να με λένε γεροντοκόρη πίσω από την πλάτη μου.
Ακόμη και ο ντελιβεράς που μου φέρνει σταθερά 2 φορές την εβδομάδα σουβλάκια με κοιτά με θλίψη στα μάτια. Θα αναρωτιέται πως και γιατί επιμένω να είμαι μόνη και να κάνω προπόνηση για γεροντοκόρη.
Αχ μαμά να πεις πως το θέλω; Κάθε άλλο!
Είναι κάτι που δεν το ομολογώ ούτε καν στις φιλενάδες μου γιατί θα με πάρουν με τα αυγά. Κατ’ εκείνες εκεί μέσα όλοι είναι βιαστές, γκέι, γέροι και πορνοδιαστροφικοί. Τι θέλω εγώ κορίτσι πράγμα με γαλλικά και πιάνο; Μήπως ευκαιριακό σεξ;
Έτσι λοιπόν δεν ομολογώ πουθενά το ένοχο μυστικό μου. Λες λοιπόν και είμαι η βασίλισσα της γκαντεμιάς όσοι μου την πέφτουν είναι παντρεμένοι, μικρότεροι, κακάσχημοι και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Λες και το σύμπαν με προορίζει για γεροντοκόρη μου αρέσει δεν μου αρέσει.
Οι φίλες μου τραβάνε τις κοτσίδες τους.
Όποιος και να γνωρίσω και έχω γνωρίσει κόσμο και λαό κάτι έχει που δε μου αρέσει… Ο ένας έχει μακριά μύτη, ο άλλος είναι μόλις 1.70 άρα κοντοπίθαρος, ο επόμενος είναι βαρετός και ο τελευταίος μαμάκιας.
Όταν με πιάνει απελπισία χαζεύω νυφικά και ονειρεύομαι πως θα έρθει ο πρίγκιπας πάνω στο άλογό του -ας είναι και βεσπάκι- δε θα τα χαλάσουμε να με ζητήσει γονατιστός με ένα μονόπετρο με διαμάντι μεγάλο σαν φουντούκι.
Και τότε παίρνω απόφαση πως θα πάω σε ένα μπαρ ή στο γυμναστήριο και θα την πέσω εγώ στον πρώτο τυχόντα.
Τι στο καλό μου συμβαίνει; Που υστερώ; Νόστιμη είμαι, δουλειά έχω, έξυπνη είμαι, σπίτι δικό μου έχω και από χιούμορ να φάνε και οι κότες. Μήπως φταίει που βγήκε η ρίζα και δεν έχω κάνει ανταύγειες;
Μήπως οι άντρες προτιμούν τις ξανθές τύπου barbie και εγώ τους κάθομαι στο στομάχι; Μήπως να έχω για ώρα ανάγκης μια σόδα για τη χώνεψη; Εσείς τι λέτε; Με ενδιαφέρει κυρίως η γνώμη των ανδρών.
Και αν κάποιος συγκινηθεί ας στείλει και το βιογραφικό του μαζί με μια φωτογραφία και ένα κουτί σοκολατάκια παρακαλώ γεμιστά με φράουλα…
Έτσι για να γλυκαθώ βρε αδελφέ!
Αντίστοιχες… ανησυχίες έχει και μία άλλη 35χρονη φίλη της σελίδας μας!
Διαβάστε την “εφιαλτική” της ιστορία:
Αληθινή ιστορία: Το εφιαλτικό Πάσχα στο χωριό μιας ανύπαντρης 35άρας!