Διαβάστε την αληθινή ιστορία του φίλου μας Άρη. Χωρίς να το θέλει βρέθηκε να είναι ανάμεσα σε δύο γυναίκες… την μάνα και την κόρη! Πώς επέλεξε να χειρειστεί την κατάσταση και ποια παντρεύτηκε τελικά! Η αληθινή του ιστορία έχει πραγματικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον!
Ποτέ δεν πίστευα ότι θα εξελισσόταν με αυτόν τον τρόπο κατάσταση.
Η μοίρα έπλασε ένα αλλόκοτο σκηνικό, στο οποίο μου έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, αλλά το φινάλε έμελλε να είναι κάπως δραματικό.
Πριν κάποια χρόνια δούλευα ως φυσικοθεραπευτής. Κάθε μέρα ερχόντουσαν κυρίες, συνήθως μέσης ηλικίας, προς αναζήτηση ανακούφισης από τον πόνο σε μέση, αυχένα και πόδια. Κάποιες από αυτές ήταν ντροπαλές, δεν μίλαγαν πολύ και η ώρα πέρναγε σχετικά αργά.
Ωστόσο, υπήρχαν και κάποιες που ερχόντουσαν καθαρά για να φλερτάρουν. Γυναίκες που είχαν εγκλωβιστεί σε μια δολοφονική ρουτίνα, με έναν άντρα που δεν τους δίνει την απαραίτητη σημασία. Μία από αυτές ήταν και η Μυρτώ.
-Εσύ είσαι ο Άρης; (με ρώτησε την πρώτη μέρα που ήρθε)
-Ναι, εγώ είμαι.
-Ξέρεις πως το κατάλαβα; Η φίλη μου η Χριστίνα που ήρθε προχθές μου είπε ότι υπάρχει ένας θεός που κάνει μασάζ εδώ πέρα.
Δεν απάντησα. Απλά χαμογέλασα. Από μέσα μου σκέφτηκα, ότι αυτή η γυναίκα ξέρει τι θέλει.
Τα χέρια μου άγγιζαν τους μηρούς της και κάθε τόσο ένιωθα τις τρίχες του κορμιού της να σηκώνονται από ευχαρίστηση. Κάθε τόσο άφηνε ένα επιφώνημα ευχάριστου πόνου.
Εκείνο το πρωινό ήμουν μόνος στο γραφείο, το αφεντικό είχε φύγει για κάτι εξωτερικές δουλειές. Έπρεπε να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία. Τα δάκτυλα μου εισχώρησαν στις πιο προσωπικές της περιοχές.
Χωρίς να προβάλλει αντίσταση, σύντομα ήταν έτοιμη για να προχωρήσουμε σε πιο ιδιαίτερες στιγμές. Περιττό να πω, πως έμεινε τόσο ευχαριστημένη από τις υπηρεσίες που παρείχα που ερχόταν κάθε βδομάδα και ζητούσε συγκεκριμένα εμένα.
Λίγους μήνες μετά, είχα πάει με τον κολλητό μου να πάρω μέρος σε έναν αγώνα κολύμβησης. Μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός και η κολύμβηση.
Υπήρξε κάποια καθυστέρηση στην έναρξη του αγώνα όμως και βρήκα την ευκαιρία να παρακολουθήσω έναν αγώνα μπιτς βόλεϊ μέχρι να ξεκινήσουμε. Έτσι η μοίρα με οδήγησε να αντικρίσω μια οπτασία, με το δίμετρο κορμί της να πάλλεται στο ρυθμό του αγώνα.
Θα έκανα τα πάντα για αυτή τη γυναίκα, ήθελα να την κερδίσω.
Για την επόμενη ώρα δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της. Κάποια στιγμή η μπάλα βγήκε από το χώρο του αγώνα και ήρθε προς το μέρος μου. Σηκώθηκα και επέστρεψα τη μπάλα στην καλλίγραμμη και πανέμορφη κοπέλα.
Μου χαμογέλασε… Αυτό ήταν! Θα έκανα τα πάντα για αυτή τη γυναίκα, ήθελα να την κερδίσω. Προφανώς ένιωθε το βλέμμα μου καρφωμένο επάνω της και κάθε φορά που έβρισκε την ευκαιρία κοίταζε προς το μέρος μου.
Τότε, ήρθε ο φίλος μου και μου είπε ότι πρέπει να ετοιμαστούμε για τον αγώνα. Σηκώθηκα και είδα ότι με κοίταξε με ένα βλέμμα απογοήτευσης καθώς απομακρυνόμουν από το γήπεδο.
Οι αθλητές άρχισαν να μαζεύονται στην ακτή και οι διοργανωτές παραδοσιακά εξηγούσαν την διαδρομή της κολύμβησης και τους κανόνες, αλλά ομολογώ ότι δεν άκουσα ούτε λέξη, αφού το μυαλό μου είχε μείνει κολλημένο στην σκέψη της.
Φοβόμουν ότι μέχρι να ξαναβγώ στην ξηρά, θα έχει ήδη φύγει μακριά. Οπότε έβαλα τα δυνατά μου, να κολυμπήσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα, ώστε να αυξήσω τις πιθανότητες να την δω μία ακόμα φορά.
Όπως κάθε φορά που έχεις πολύ έντονη προσμονή για κάτι, τα δευτερόλεπτα πέρναγαν σαν λεπτά και τα λεπτά σαν ώρες. Έτσι όταν τερμάτισα, ένιωθα ότι είχε περάσει ολόκληρη μέρα. Παρόλο που ήταν πρωί ακόμα, είχε μαζευτεί κόσμος που χειροκροτούσε τους αθλητές καθώς έβγαιναν από το νερό.
Έτσι όταν βγήκα και εγώ, ζαλισμένος από τόσα χιλιόμετρα κολύμβησης, δεν πρόσεξα στην αρχή πως ανάμεσα τους ήταν και αυτή. Αλλά σύντομα, ένιωσα το βλέμμα της πάνω μου.
Γενικά δεν είμαι ο τύπος που θα μιλήσει εύκολα σε μια άγνωστη. Αλλά εξαιτίας της κολύμβησης, ένιωθα το σώμα μου πρησμένο και είχα απίστευτη αυτοπεποίθηση. Την πλησίασα χωρίς να το πολυσκεφτώ και την ρώτησα πως πήγε ο αγώνας. Μου απάντησε ότι χάσανε.
-Μάλλον φταίει το ότι δεν έμεινα μέχρι το τέλος.
-Πιο πιθανό είναι ότι δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, επειδή με κοίταζες τόσο έντονα. (απάντησε)
-Ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου.
Χαμογέλασε…
-Γιώτα. Χάρηκα.
-Άρης.
-Λοιπόν, πρέπει να φύγω. (σχολίασε)
-Θα σε ξαναδώ;
-Θα το ήθελα πολύ! (μου ψιθύρισε στο αυτί)
Μου έδωσε το τηλέφωνό της και υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλο, ότι θα βρεθούμε σύντομα ξανά.
Δύο μέρες μετά βρεθήκαμε. Τα πράγματα έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες, αφού και οι δυο δεν κρατιόμασταν.
Πήγαμε στη θάλασσα και βγήκαμε στα ανοιχτά, ώστε να είμαστε μακριά από τα βλέμματα των άλλων. Ανταλλάξαμε μερικά παθιασμένα φιλιά, πριν αρχίσω να την χαϊδεύω σε σημεία που θα έκαναν κάθε γυναίκα να ανατριχιάσει από ηδονή. Τα δυο σώματα έγιναν ένα… Ομολογώ ότι ήταν μια από τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου.
Καταλάβαμε και οι δύο, ότι είχαμε μπλέξει σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Οι επόμενες μέρες αυτού καλοκαιριού, κύλησαν με πάθος, αλλά ήρεμα μέχρι την τελευταία μέρα του Αυγούστου που ήταν τα γενέθλιά της. Διοργάνωνε ένα πάρτι στο σπίτι της και εγώ θα πήγαινε από νωρίς να βοηθήσω. Βγήκα από το αμάξι και χτύπησα το κουδούνι.
Περίμενα να μου ανοίξει η Γιώτα, αλλά την πόρτα άνοιξε η Μυρτώ! Για λίγο χάσαμε και οι δυο τα λόγια μας…
-Τι κάνεις εσύ εδώ; (ρώτησα)
-Εδώ μένω! (μου απάντησε)
Καταλάβαμε και οι δύο, ότι είχαμε μπλέξει σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση. Χωρίς να χρειαστεί να πούμε κάτι, συμφωνήσαμε μόνο με τα μάτια ότι αυτό που είχαμε περάσει, δεν θα εμπόδιζε την ευτυχία της κόρης της.
Με την Γιώτα παντρευτήκαμε και αποκτήσαμε δύο όμορφα παιδιά. Ποτέ όμως, δεν μπόρεσα να της πω το σκοτεινό αυτό μυστικό. Θα την πλήγωνα ανεπανόρθωτα.
Είχα κάνει κάτι ανεπίτρεπτο. Όποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές, πιθανόν να με θεωρεί ένα ανθρωπόμορφο κτήνος, αλλά θα είμαι απολύτως ειλικρινής.
Αν κάποιος με ρωτούσε αν έχω μετανιώσει, η απάντηση που θα έδινα θα ήταν η εξής:
«Όσες φορές και αν γύριζα το χρόνο πίσω και βρισκόμουν στην ίδια κατάσταση, δεν θα άλλαζα καμία από τις επιλογές μου».
Ο Άρης θα ήθελε να ακούσει τη γνώμη σας!
Διαβάστε ακόμη μία συγκινητική ιστορία! Τους χώρισε η ζωή τους ένωσε ο… θάνατος!
Ο πρώτος έρωτας δεν ξεχνιέται ποτέ