Ποιος να το πίστευε… Πριν 6 μήνες ήρθα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να εργαστώ στα κεντρικά μας γραφεία.
Το αφεντικό μου, μέχρι πρότινος, το είχα δει μόνο σε φωτογραφία και η μοναδική μας επαφή ήταν τηλεφωνική.
Όταν με κάλεσε στο γραφείο του για να με καλωσορίσει, ένιωσα ένα φτερούγισμα στην καρδιά μου. Μέσα μου είπα: “αυτός είναι ο άντρας που θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου, μαζί του”.
Ο άντρας που γνώρισα και είναι το αφεντικό μου με μάγεψε για τη γλυκύτητα του βλέμματός του, τη σοβαρότητά του και την απλότητα του χαρακτήρα του.
Η φήμη του, άλλωστε, ήταν πολύ καλή και όλοι οι υπάλληλοι έχουν να λένε για την ποιότητά του και το ήθος του.
Το παράδοξο είναι πως και ο ίδιος δείχνει ενδιαφέρον για μένα, δεδομένου πως με φωνάζει συχνά στο γραφείο του για να μου αναθέσει δουλειές και καθήκοντα.
Πάντα μου χαμογελά και το πρόσωπό του μεμιάς φαίνεται πιο φωτεινό και ήρεμο.
Ποτέ έως τώρα αυτούς τους 6 μήνες δε με έφερε σε δύσκολη θέση και ποτέ μα ποτέ δε με φλέρταρε φανερά.
Δεν ξέρω τί να κάνω, νιώθω σαν έφηβη που ερωτεύτηκε τον καθηγητή της στο σχολείο. Είναι η ιδέα μου ότι και αυτός απολαμβάνει την παρέα μου; Είναι το γεγονός πως τόσο διάστημα όλοι οι άντρες μου φαινόντουσαν αδιάφοροι; Δεν ξέρω..
Το αφεντικό μου το αγαπώ βαθιά και το σέβομαι απεριόριστα. Όχι γιατί έχει χρήματα ή μια επιχείρηση. Με μάγεψαν οι τρόποι του, η αυρότητά του, το γεγονός πως είναι ήρεμη δύναμη, πράγμα σπάνιο.
Ο λόγος που μοιράστηκα την ιστορία μου είναι για να μου πείτε τι να κάνω!
Δείτε ακόμη:
Ήμουν ένα Sugar Baby για 3 χρόνια της ζωής μου και δε μετάνιωσα ποτέ!