Η μητέρα είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μας. Είναι εκείνη που θα αποτελέσει στήριγμα για εμάς. Θα είναι πάντα δίπλα στο παιδί της όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίζει!
Έτσι λοιπόν κι εγώ “χάρισα” τα τελευταία χρόνια της ζωής μου στη φροντίδα της μητέρας μου και δε το μετανιώνω.
Ήμουν δίπλα της καθημερινά, πονούσα μαζί της, της συμπαραστάθηκα μέχρι το τέλος.
Νιώθω πως όπως κάθε γονιός έχει ευθύνη για το παιδί του έτσι και το παιδί έχει την ίδια ευθύνη για τον γονιό του. Αυτό είναι η οικογένεια!
Η μάνα μου πέρασε πολλά. Η αρρώστια της μέρα με τη μέρα φούντωνε όλο και πιο πολύ.
Η ζωή μας ήταν σπίτι – νοσοκομείο και πάλι σπίτι.
Η φροντίδα μιας μεγάλης και πόσο μάλλον άρρωστης γυναίκας είναι πολύ δύσκολη.
Απαιτεί τεράστια υπομονή αντοχή και κουράγιο.
Εγώ προσπάθησα να τα έχω όλα αυτά και να γεμίσω τον εαυτό μου με δύναμη για να αντέξω.
Νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου που άντεξα και έμεινα δίπλα στη μάνα μου κερί αναμμένο μέχρι που έφυγε από τη ζωή.
Θα το έκανα ξανά και ξανά.
Τώρα που έχει φύγει που λείπει αφόρητα όμως ξέρω πως πια ξεκουράστηκε και έφυγε από τη ζωή έχοντας δίπλα της τη μονάκριβη κόρη της.
Να τους αγαπάτε τους γονείς σας και να τους στηρίζετε διότι η ζωή είναι πολύ μικρή και κανείς δε γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον.