Ήρθες και με πήρες αγκαλιά… Με φίλησες απαλά στο λαιμό ενώ τα χέρια σου χάιδευαν το κορμί μου… μια ανατριχίλα με διαπέρασε…
…Και κάπου εκεί ανάμεσα στο πλήθος εμφανίστηκες εσύ… δε ξέρω γιατί και πως μα με ξεχώρισες και σε ξεχώρισα κ εγώ…
Είχες κάτι επάνω σου, κάτι που σε έκανε να διαφέρεις από όλους τους υπόλοιπους γύρω μου… Δεν είναι ότι δε σε είχα δει νωρίτερα (πως θα μπορούσα άλλωστε μιας και βρισκόσουν σχεδόν δίπλα μου) μα ο άντρας από τη φύση του είναι κυνηγός…
Έτσι κ εσύ επιβεβαιώνοντας το μύθο ήρθες και μου μίλησες… Δεν έχουν τόσο σημασία τα λόγια σου όσο η γλώσσα του σώματός σου, τα μάτια σου… η χροιά της φωνής σου… οι κινήσεις σου την ώρα που μιλάγαμε, τόσο διερευνητικές… Διακριτικές… Τόσο ευγενικές…
Και χωρίς να το καταλάβω φλερτάραμε… Έβαλες όλη σου την τέχνη εκείνο το βράδυ για να κρατήσεις το ενδιαφέρον μου… ήταν τόσο έντονο και ερωτικό μα τέλειωσε τόσο γρήγορα η βράδια αυτή…
Κι εγώ ανυπομονούσα να σε ξαναδώ… να ξαναδώ τα μάτια σου… μα πως;;;
Δεν είχε σημασία… Άλλωστε το μόνο που ήξερα για σένα ήταν το όνομα σου… Ήταν σχεδόν μηδενικές οι πιθανότητες να ξαναβρεθούμε, μα «η τύχη» αν θες μας παίζει παιχνίδια…
Έτσι μετά από λίγο καιρό ξανασυναντηθήκαμε… Θυμάμαι σαν χθες τα μάτια σου να λάμπουν και το χαμόγελό σου να φωτίζει το πρόσωπό σου!
Θυμάμαι να με χαιρετάς και καθώς μου έπιασες το χέρι να νιώθω ρίγη στο κορμί μου… Να γέρνεις το σώμα σου προς το μέρος μου για να μου μιλήσεις…
Να γελάμε με αστεία και εσύ να περνάς τα χέρια σου γύρω από τη μέση μου μα χωρίς να με αγγίζεις… Να ψιθυρίζουμε ο ένας στον άλλο και η απόσταση μεταξύ μας να μικραίνει ώσπου ξαφνικά τα χείλη μας ενώθηκαν…
Τα χέρια σου τώρα κρατάνε με πάθος τη μέση μου και ο χρόνος σταμάτησε εκεί… Εκείνο το φιλί με έκανε να ξεχάσω που βρίσκομαι και ότι υπάρχει κόσμος γύρω που μας κοιτάζει… Για την ακρίβεια δε με ένοιαζε κιόλας… Μέθυσα από το φιλί σου…
Μείναμε αγκαλιασμένοι να χαϊδεύουμε ο ένας το πρόσωπο του άλλου τόσο τρυφερά… Να φιλιόμαστε και να μιλάμε με τα μάτια όλο το βράδυ…
Είχαμε απομακρυνθεί και οι δύο από τις παρέες μας μα ποιος νοιάζεται… Εκείνες οι στιγμές ήταν μοναδικές και εγώ ένιωθα τόσο όμορφα στην αγκαλιά σου…
Δεν ήθελα να ξημερώσει… Μα ο χρόνος μας τελείωνε… Οι παρέες μας έφευγαν και το ίδιο έπρεπε κ εμείς… Για ακόμα μια φορά δεν ξέραμε τίποτα ο ένας για τον άλλο παρά μόνο αισθανόμασταν…
Και εγώ αυτό που αισθανόμουν ήταν πως αν βρεθούμε οι δύο μας, μόνοι μας θα γίνει έκρηξη! Μια έκρηξη πάθους…
Λίγο πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας μου έπιασες το χέρι και μου ζήτησες να φύγουμε μαζί… Ακούστηκε σα να έκρυβε όλα τα «σε θέλω» του κόσμου… και εγώ δέχτηκα γιατί σε ήθελα πολύ… Ήθελα να ζήσω μαζί σου όλο αυτό το πάθος…
Έτσι φύγαμε μαζί… Κάναμε μια βόλτα και πήγαμε σπίτι σου… Μπήκαμε μέσα με φιλιά και γέλια… Πρότεινες να πιούμε ποτάκι μα δεν πρόλαβα να βάλω τα ποτήρια στον πάγκο της κουζίνας, ήρθες και με πήρες αγκαλιά…
Με φίλησες απαλά στο λαιμό ενώ τα χέρια σου χάιδευαν το κορμί μου… Μια ανατριχίλα με διαπέρασε… Το σώμα σου τώρα έχει κολλήσει πάνω στο δικό μου…
Γυρνάω να σε φιλήσω, περνάω τα πόδια μου γύρω από τη μέση σου και εσύ με ανεβάζεις πάνω στον πάγκο της κουζίνας…
Καθώς σου βγάζω τη μπλούζα με κοιτάς με εκείνο το βλέμμα που με μαγνητίζει… Σαστίζω για λίγο μα με αρπάζεις αγκαλιά σου και βρισκόμαστε στην κρεβατοκάμαρα…
Είναι πια πολύ αργά για να σου αντισταθώ… Τα δάκτυλά σου ανεβάζουν σιγά σιγά το φόρεμά μου ενώ εσύ με φιλάς… Δε περίμενα πόσο έντονη μπορεί να είναι η χημεία μας… Όλο αυτό το πάθος ξετυλίγεται και παραδίνομαι στα χέρια σου… με το άγγιγμα σου με κάνεις να νιώθω ξεχωριστή…
Μα και εσύ είσαι ξεχωριστός για μένα… Με κρατάς αγκαλιά και αποκοιμιέμαι στο στήθος σου… Και εσύ με κοιτάς και χαϊδεύεις το πρόσωπό μου…
Έτσι ήταν η πρώτη μας βραδιά, θυμάσαι;
Έτσι όλο αυτό τον καιρό από εκείνη τη βραδιά το πάθος μας κυριεύει…
Κάθε βραδιά, σαν τη πρώτη μας… ένα ξύπνημα ολοένα και περισσότερων αισθήσεων…
Μια έκρηξη ολοένα και περισσότερων συναισθημάτων…
Ευχαριστούμε τη φίλη μας, Μαρίσα
Διαβάστε ακόμη:
«Επέλεξα τη λύση του πληρωμένου έρωτα για να μείνω έγκυος»