Γεια σας, ονομάζομαι Ελένη και είμαι 44 χρονών. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω δεσμό με έναν άντρα αρκετά νεώτερο μου.. Τι αρκετά δηλαδή, πολύ θα έλεγα. Εκείνος είναι 32 και εγώ 44..
Εργαζόμαστε στην ίδια πολυεθνική εταιρεία, σε άλλα τμήματα όμως.
Εγώ κατέχω την διευθυντική θέση, ενώ εκείνος είναι πολλά υποσχόμενο ανερχόμενο στέλεχος, άψογος στη δουλειά του. Συνεργαστήκαμε σε ένα μεγάλο project πριν δύο χρόνια όπου και γνωριστήκαμε.
Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά που λέμε!
Κεραυνοβόλος, δεν μπορούσαμε να το διαχειριστούμε…
Παρόλο που με απασχολούσε και με απασχολεί ακόμη βέβαια η μεγάλη διαφορά ηλικίας μας , δεν κατάφερα να αντισταθώ στη γοητεία του και τον ερωτεύτηκα ολοκληρωτικά.
Πέραν του ότι είναι ένας πολύ ωραίος άντρας , πολύ ώριμος για την ηλικία του , με ξετρέλανε η ζωντάνια του, ο αυθορμητισμός του, το αστείρευτο κέφι του. Μέσα από εκείνον παίρνω όρεξη για τη ζωή , ζω την κάθε στιγμή και κάνω τρέλες που ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα έκανα.
Μου βγάζει έναν άλλο εαυτό, με ξεμπλοκάρει, νιώθω ότι γκρέμισε όλα τα τείχη μου. Εκείνος από την άλλη, επίσης με θαυμάζει σαν προσωπικότητα και δηλώνει τρελά ερωτευμένος και χαρούμενος κοντά μου.
Λέει πως είμαστε ο ένας το άλλο μισό του άλλου. Από εκείνο το project λοιπόν είμαστε αχώριστοι .
Όλο αυτό το διάστημα δεν ήταν όλα ανθηρά. Περάσαμε πάμπολλες δοκιμασίες και δυσκολίες .
Στο χώρο της δουλειάς, στις παρέες του, στις παρέες μου. Βλέπεις , όσο και αν είναι αποδεκτή η σχέση μεταξύ ενός 45χρονου και μιας 30αρας γυναίκας, το αντίστροφο αποτελεί ένα ταμπού για την κοινωνία μας δυστυχώς.
Όμως, δεν μας ένοιαζε κανένας και καταφέραμε να κάνουμε ακόμα και τον πιο δύσπιστο και καχύποπτο στην παρέα, να παραδεχτεί ότι είμαστε όντως απόλυτα ταιριαστοί και ότι η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός.
Το τελευταίο διάστημα μάλιστα πήραμε κάποιες αποφάσεις από κοινού.
Να παντρευτούμε με πολιτικό γάμο, να κάνουμε ένα παιδί που το θέλουμε τόσο και να γνωρίσω τη μητέρα του. Τα δύο πρώτα δεν με προβληματίζουν τόσο, ακόμα και το ζήτημα του παιδιού, ενώ μπορεί να συναντήσουμε δυσκολίες, η επιστήμη τα τελευταία χρόνια κάνει θαύματα.
Εκείνο που δεν μπορώ και δεν ξέρω πως να διαχειριστώ είναι η γνωριμία με τη μητέρα του. Φαντάσου τώρα μια παραδοσιακή, επαρχιώτισσα χήρα, που μεγάλωσε μόνη με το μοναχογιό της σε ένα κλειστό περιβάλλον και ήρθε η ώρα να γνωρίσει τη μέλλουσα νύφη της.
Τη γυναίκα που έκλεψε τη καρδιά του μονάκριβου της. Θα έχει φανταστεί σίγουρα το αντίθετο από αυτό που είμαι εγώ!! Μια νέα χαριτωμένη κοπελίτσα και όχι μια δυναμική ώριμη γυναίκα! Θα της έρθει κεραμμύδα…πως θα το δεχτεί;
Αν και η εμφάνιση μου δεν παραπέμπει σε γυναίκα πάνω από 35 ετών, πως είναι δυνατόν να περάσω τις εξετάσεις , πως είναι δυνατόν να αποδεχτεί τη διαφορά ηλικίας μας, τον κίνδυνο του να μην μπορώ να της προσφέρω εγγόνια , τα σχόλια στην επαρχία που μένει;
Μπορώ να φανταστώ από τώρα την αντίδραση της ! Και όσο ψύχραιμα και αν το αντιμετωπίσαμε ως τώρα , και όσο καλά και αν χειρίστηκα τους φίλους του και έγινα μέλος της παρέας του (και εκείνος της δικής μου), είμαι σίγουρη πως με την μητέρα του θα τα βρω πολύ σκούρα.
Θέλω πάρα πολύ να με συμπαθήσει και να με αποδεχτεί ως τη γυναίκα που κάνει ευτυχισμένη τον γιο της, αλλά άλλο τόσο φοβάμαι.. τρέμω στην ιδέα.. Πόσες φορές έχω αποφύγει αυτή τη γνωριμία και δεν θέλω καν να το συζητάμε.
Νιώθω πως αν μάθει για εμένα, για την ηλικία μου, θα γκρεμιστούν όλα όσα έχουμε, μπορεί και να μας επηρεάσει να χωρίσουμε.
Δεν θέλω να τον βάλω να τσακωθεί με την μητέρα του για εμένα, αλλά ούτε να χάσω τον άντρα της ζωής μου. Σκέφτομαι και αυτή τη γυναίκα που δεν μου φταίει σε κάτι, δεν μπορεί να είναι ανοιχτόμυαλη όντας ζήσει και μεγαλώσει έτσι, δεν την αδικώ..
Τι θα κάνω δεν ξέρω…είμαι σε αδιέξοδο.