Είναι γνωστό πως όλα τα ζευγάρια τσακώνονται. Οι εντάσεις δε λείπουν ποτέ τόσο γιατί ο καθένας από εμάς έχει συσσωρευμένη κούραση, όσο και γιατί ο χρόνος είναι φθοροποιός.
Η καθημερινότητα, η ρουτίνα, οι οικονομικές δυσκολίες και βέβαια το γεγονός της αποκάλυψης πως πάψαμε να έχουμε ως πρότυπο και αντικείμενο θαυμασμού τον άνθρωπό μας ,μας φέρνει απογοήτευση και ιστορικούς καυγάδες.
Και όμως, ο καυγάς δεν είναι η αιτία χωρισμού αλλά αυτά που ξεστομίζει το άτιμο το στοματάκι μας όταν δε φιλτράρουμε όσα λέμε.
Τα λόγια είναι μαχαιριές και αποτυπώνονται στο μυαλό μας αφήνοντας το στίγμα τους στη ψυχή μας.
Τι δεν πρέπει να λέμε;
«Σε βαρέθηκα και θέλω να χωρίσουμε»: είναι μια φράση που πονάει. Δεν είναι ψωμοτύρι και έχει βαρύτητα.
«Είσαι ίδιος με τον πατέρα σου/τη μάνα σου!»: είναι μια φράση που πονάει και ανοίγει πληγές με αναφορές στην παιδική μας ηλικία, τη σχέση των γονέων μας και τα πρότυπά μας. Αξίζει;
Ύβρεις και χαρακτηρισμοί: η κατά μέτωπον επίθεση είναι μια τοξική πράξη. Κάνει το διπλανό μας να αμύνεται και βέβαια πληγώνει.
«Με τις φωνές σου έκανες το μωρό να κλαίει!»: μη μετατοπίζετε ευθύνες και ενοχές. Είναι άτιμο.
«Αν με αγαπούσες πραγματικά…» έχει νόημα με εκβιασμό να πετυχαίνετε τον σκοπό σας;
«Θα δεις τι έχει να γίνει!»: οι απειλές είναι μια παιδιάστικη αντίδραση και δείχνει εκδικητικότητα. Τρομάζεις τον άλλο γιατί;
«Ξέρεις τι λένε οι άλλοι;» στο ζευγάρι το πρόβλημα έχει λύση μεταξύ των δύο και όχι μεταξύ φίλων, οικογένειας, συγγενών και γνωστών.
«Εντάξει, έχεις δίκιο. Τέλος.» ο καυγάς αν είναι γόνιμος πάντα είναι οφέλιμος γιατί δίνει λύσεις. Επιπλέον γνωρίζεις εις βάθος τον άλλο και τον κατανοείς.
«Εσύ είσαι η αιτία του κακού»: μωρουδίστικη συμπεριφορά και δείχνει μετατόπιση ευθυνών.
Δείτε, έχει… ιδιαίτερο ενδιαφέρον!!!!
Δεν πάει το μυαλό σας: Πώς θα καταλάβετε αν ένας άντρας είναι καλός εραστής!