Πρόσφατα συγκλόνισε το πανελλήνιο η περίπτωση της μικρής 6χρονης που βρέθηκε νεκρή και που διαπιστώθηκε, στη συνέχεια, πως την σκότωσε ο ίδιος ο πατέρας της!
Οι περιπτώσεις παιδοκτονίας από τον ίδιο τον γονέα πάντα συγκλονίζει την κοινή γνώμη στην χώρα μας…
Τι ήταν αυτό όμως που ώθησε το χέρι του πρώην αστυνομικού να σκοτώσει την 6χρονη κόρη του;
Σε νοήμονες κοινωνίες ανά τον κόσμο υπάρχει ή/και θα υπάρχει ανάλογη κοινωνική κατακραυγή και αντίδραση πάνω σε ένα τέτοιο θέμα που στο γενικό σύνολο προκαλεί απέχθεια….
Πολλά είναι τα ερωτήματα. Πολλά έχουν ειπωθεί, και οι γνώμες πάντα θα διίστανται. Τα πραγματικά αίτια δεν είναι ξεκάθαρα και ίσως δεν θα είναι για καιρό ακόμη!
Από τις πλευρές που εμπλέκονται, βάση μαρτυριών, υπάρχουν φάσεις και αντιφάσεις, και η πραγματική εικόνα δεν θα είναι ξεκάθαρη στο σύνολο. Με βάση τη μαρτυρία των εμπλεκομένων, μέχρι και σήμερα, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το ψυχογράφημα του πατέρα.
Ως αρχή, το κοριτσάκι που έπεσε θύμα δολοφονίας ήταν 6 χρονών. Το κοριτσάκι είχε παρουσιάσει κάποιο κινητικό πρόβλημα. Στους γονείς αν και προκαλούσε θλίψη, δε δημιουργούσε ανυπέρβλητο πρόβλημα, άλλωστε έχρηζε ιατρικής παρακολούθησης και η κατάσταση ήταν ελεγχόμενη.
Από την γενική εικόνα των πεπραγμένων, εμείς οι ψυχίατροι, θέτουμε πολλά κριτήρια πέρα από τα εμφανή προκειμένου να βγάλουμε ένα πλήρες πόρισμα για το όλο θέμα, καθώς και για το ψυχογράφημα του γονέα –δολοφόνου.
Πάντα θα αναζητείται το αίτιο και το ερέθισμα στην εκκίνηση αυτής της πράξης. Υπάρχει πάντα μια αρχή που καταλήγει και στο τελικό αποτέλεσμα.
Βάση καταγραφών, ο 61χρονος συνταξιούχος αστυνομικός έπασχε από ψυχικές διαταραχές και λάμβανε ανάλογη ψυχιατρική φροντίδα, άρα υπήρχε προϊστορία.
Η ασάφεια εδώ που παρουσιάζεται είναι, στο αν οι διαταραχές παρουσιάστηκαν κατά την θητεία του στο αστυνομικό σώμα που υπηρέτησε, ή μετά όπου γεννήθηκε το κορίτσι και διαπιστώθηκε το πρόβλημα που είχε παρουσιάσει. Δυστυχώς πολλοί γονείς αντιδρούν με διάφορους τρόπους όταν το παιδί τους θα γεννηθεί με κάποιο πρόβλημα υγείας.
Βιώνουν ένα είδος μόνιμου πένθους που τους οδηγεί σε απέραντη θλίψη που πολλές φορές κλονίζει και τον ίδιο το γάμο.
Ο συνδυασμός της θλίψης και της απογοήτευσης μαζί με το θυμό προς την αδικία που υπέστη ο γονέας- λόγω της έλευσης στη ζωή του ενός μη υγιούς παιδιού μαζί και την πίεση της δουλειάς του- φέρεται να πίεζε εις μακρόν τον πρώην αστυνομικό.
Πάντα στα στυγερά εγκλήματα, προκύπτει ένα “σημείο αναφοράς” όπου θα αποτελέσει τη “σπίθα” για να ξεκινήσει, στη συνέχεια, η πυροδότηση ενός “φιτιλιού” που στο τέλος θα δημιουργήσει την “έκρηξη“, δηλαδή το αποτέλεσμα του όλου θέματος.
Ίσως ένα ασήμαντο ερέθισμα, (η άρνηση του παιδιού να κάνει μπάνιο), να αποτέλεσε το “κερασάκι στην τούρτα” που επηρέασε τον άνδρα τόσο πολύ που έφτασε στο σημείο να εκδηλωθεί τόσο βάναυσα.
Σημεία σαν αυτά, λειτουργούν ύπουλα στη ψυχή και στο μυαλό. Όσο δεν υπάρχει ένα ερέθισμα υποβόσκει ο θυμός ο οποίος και βρίσκεται σε καταστολή.Με το παραμικρό όμως γεγονός η ένταση εκδηλώνεται, εξού και ο πατέρας ήταν πάντα οξύθυμος όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες.
Δε γεννιέται κανείς με ψυχική διαταραχή. Η κοντινότερη προσέγγιση του όλου θέματος είναι η λεγόμενη προδιάθεση που μπορεί να εκφράσει κάποιος άνθρωπος.
Ποια θα είναι η τάση της συμπεριφοράς και πως εκδηλώνει κανείς μια ανάλογη συμπεριφορά; Ο καθένας την εκδηλώνει σε ανύποπτο χρόνο και με το δικό του τρόπο.
Για τον εν λόγω όμως άνθρωπο δεν αναφέρθηκε, ή τουλάχιστον δεν είχε εντοπιστεί μια ανάλογη συμπεριφορά που να τον στοιχειώνει από την νεαρή του ηλικία.
Άρα με τον καιρό δημιουργήθηκε η ανάλογη συμπεριφορά, εξαιτίας των ερεθισμάτων καθώς και των συνθηκών μέσα από τον επαγγελματικό χώρο και τον στενό αλλά και ευρύτερο οικογενειακό κύκλο.
Το οξύμωρο είναι πως για να εισαχθεί κανείς στα Σώματα Ασφαλείας,επιβάλλεται μεταξύ πολλών άλλων προσόντων η ψυχική ισορροπία.
Ίσως, βέβαια, αποκτήθηκε η ανισορροπία στην συνέχεια. Καταγράφτηκε άλλωστε πως υπήρξε ψυχική διαταραχή και δε διευκρινίστηκε, πώς αποκτήθηκε η σύνταξη.
Αν ήταν δηλαδή κατόπιν συμπλήρωσης θητείας, ή μήπως ως παύση από τα καθήκοντά του λόγω ψυχογενούς αίτιου.
Η καταγραφή της ψυχικής διαταραχής σκιαγραφεί ένα διπολικό άνθρωπο.
Η διπολική διαταραχή παρουσιάζει διαφορετική προσωπικότητα στον πάσχοντα. Ο απρόβλεπτος χαρακτήρας ενός διαταραγμένου ατόμου παράγει την ανισορροπία. Πολλοί εξ’ αυτών δεν έχουν την συναίσθηση των πράξεών τους.
Είναι ο “άλλος σκοτεινός εαυτός” τους που κυριαρχεί. Ο διπολικός παρουσιάζει δύο πρόσωπα.
Το ένα πρόσωπο, ατυχώς, δεν ξέρει τι πράττει.
Στον αντίποδα η άλλη πλευρά της διπολικότητας έχει γνώση της πράξης του αλλά τη δικαιολογεί με τέτοιον τρόπο ώστε να “καλύψει” τον άλλον εαυτό που έπραξε αναλόγως.
Οι ψυχικά διαταραγμένοι άνθρωποι πέφτουν σε φάσεις και αντιφάσεις.
Γι’ αυτό και είχε άλλες απαντήσεις στην αρχή της προανακριτικής εξέτασης και μετέπειτα άλλες. Άρα θα προκαλέσουν ασαφείς εικόνες κατά την ανάκριση που ήταν και το ζητούμενό του.
Οι ψυχικά διαταραγμένες προσωπικότητες παρουσιάζουν μια ευφυή συμπεριφορά σε μια ανάλογη πράξη τους, με βάση τον απύθμενο ψυχικό τους κόσμο.
Εμείς οι ψυχολόγοι σε πρώτη ανάγνωση εκτιμούμε πως είχε προσχεδιάσει το έγκλημα και απλώς έψαχνε την αφορμή για να το διαπράξει. Στο μυαλό του, είχε σχεδιάσει την κάθε λεπτομέρεια ώστε να διαπράξει το “΄τέλειο έγκλημα“.
Η όλη υπόθεση, επίσης, δημιούργησε συναισθηματικές διαταραχές.
Ο τρόπος δολοφονίας ήταν από στραγγαλισμό.
Βάναυσος δηλαδή και απεχθής τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς το θάνατο!
Εκεί και με αυτόν τον τρόπο οπτικοποίησε και πραγμάτωσε όλο το αίσθημα του μίσους. Έδειξε δηλαδή όλο το αίσθημα απέχθειας που έτρεφε προς το κοριτσάκι του.
Υπήρξε έλλειψη σεβασμού προς το νεκρό παιδί που προκύπτει από το πώς τοποθέτησε το νεκρό παιδί του στον κάδο σκουπιδιών και πώς κατέληξε, εκεί που βρέθηκε.
Το πώς χτυπήθηκε, και πώς δολοφονήθηκε επίσης.
Το πώς εκφράστηκε δηλαδή στο σύνολο της πράξης, με ασέβεια προς το ίδιο το σπλάχνο του!
Εμμέσως πλην σαφώς, είχε το αίσθημα της λύπησης προς το κορίτσι. Πώς έγινε η εκτέλεση του εγκλήματος; Ο φέρων ως φονιάς δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει εν ηρεμία. Έτσι και μέσω του εγκλήματος εκδήλωσε όλο το μένος που “σιγόβραζε” επί σειρά ετών.
Το αίσθημα της επιβάρυνσης βγήκε στην επιφάνεια.
Το να φτάσει κανείς να πράξει έγκλημα δείχνει πως υπήρξε χρόνιο μίσος…
Από την μια πλευρά ενδεχομένως να σκέφτηκε πως με την πράξη μπορούσε να απαλλάξει το κοριτσάκι από την αναπηρία νομίζοντας ότι θα βοηθηθεί, έτσι.
Στον αντίποδα, αν το παιδί ζούσε και μεγάλωνε, ο πατέρας πίστευε πως θα ήταν έναν χρόνιο βάρος για όλη την οικογένεια. Αίσθημα αντιδικίας επίσης παρατηρήθηκε από τον ίδιο προς τη σύζυγό του.
Έγινε αναφορά σε συχνούς τσακωμούς με εμφανές δείγμα μίσους κατά της συζύγου, θέλοντας να την τιμωρήσει για το ανάπηρο παιδί τους και τα δεινά που έφερε η γέννησή του στην οικογένεια και κυρίως στον ίδιο.
Κατά την απολογία της μητέρας ο σύζυγος ήταν σε πλήρη νηφαλιότητα και ήξερε τι έκανε.
Πολλά στοιχεία που θα ειπωθούν στην συνέχεια,όσο κρατάει η ανάκριση θα διαλευκάνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Οι φάσεις και αντιφάσεις θα αποκωδικοποιηθούν για να ληφθεί η ποινική δίωξη. Εμείς, απλά θελήσαμε να δώσουμε μέσα από τη ψυχιατρική απαντήσεις.
Καλό παράδεισο να έχει και βαθιά συλλυπητήρια στην οικογένεια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΥΡΙΟΧΟΣ
Ψυχίατρος|Ψυχολόγος|Ψυχοθεραπευτής|Ψυχαναλυτής
Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών & Πανεπιστημίου Μελβούρνης, Αυστραλίας
Τηλέφωνο 6936527873, 6947388935 (Μετά της 17:00)
Email: gpyri2001@hotmail.com| george.pyriohos@gmail.com
Διαβάστε μία αντίστοιχη εμπειρία αναγνώστριας:
Σοκαριστική Εξομολόγηση: “Ο πα-τέρας μου με βίαζε για 5 χρόνια και πλέον δεν φοβάμαι να μιλήσω”