“Πώς και γιατί χάλασε μια φιλία και κουμπαριά μετά από 30 χρόνια”

Περίεργο πράγμα η φιλία! Έχετε ποτέ σας αναρωτηθεί πώς μπορεί να έχετε φίλους μια ολόκληρη ζωή και να μην τους ξέρετε πραγματικά; Η εικόνα που έχετε σχηματίσει γι’ αυτούς να είναι λανθασμένη και να έχετε επενδύσει σε λάθος ανθρώπους;

Αυτό έπαθα εγώ και σ’ αυτήν την εκ βαθέων εξομολόγηση θέλω να αναφερθώ για το εν λόγω γεγονός και τα συναισθήματα που βίωσα. Πώς και γιατί χάλασε μια φιλία και κουμπαριά μετά από 30 χρόνια; Είναι πράγματι ένα θλιβερό γεγονός…

Πρόκειται για μια φιλία που ξεκίνησε μέσα από την οικογένειά μου, όταν ήμουν 15 ετών. Ο καλός μου φίλος ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερός μου. Από καλό σπίτι με το ιδιωτικό του σχολείο και τις σπουδές του στο εξωτερικό.

Έξυπνος άνθρωπος, ευχάριστος, κοινωνικός και βέβαια οι γονείς μου τον ενέκριναν για παρέα. Μάλιστα, τον καλούσαμε συχνά στο σπίτι μας για φαγητό και τον θεωρούσαμε ευρύτερο μέλος της οικογένειας.

Επειδή σπούδαζε στο εξωτερικό, η γιαγιά μου που επίσης έμενε στην ίδια πόλη  τον είχε ως προστατευόμενό της. Κάθε Κυριακή τον προσκαλούσε στο σπίτι της, το ίδιο και τα Χριστούγεννα και τις υπόλοιπες γιορτές.

Στο μεταξύ όταν ο καλός μου φίλος ερχόταν στην Ελλάδα πάντα είχαμε κοινές δραστηριότητες.

Όπως προείπα ήταν  ένα παιδί που οι γονείς του αποτελούσαν εχέγγυο για τις αρχές και αξίες του και οι οικογένειές μας ενθάρρυναν τη φιλία μας.

Τα χρόνια πέρασαν και όπως είναι λογικό γνώρισε τη σύζυγό του από εμένα. Οι παρέες με τα χρόνια μπλέκονται. Η κοπέλα που του σύστησα ήταν ταπεινής καταγωγής, αλλά μορφωμένη και όμορφη. Ο έρωτας ήταν αμοιβαίος και έτσι μετά από λίγους μήνες παντρεύτηκαν.

Ξέχασα να σάς πω πως ο ίδιος ως επισφράγιση της φιλίας μας με πάντρεψε και έτσι γίναμε κουμπάροι.

Πέραν της φιλίας και της συγγένειας, είχαμε κοινούς φίλους και η σύζυγός του εντάχθηκε σε αυτές.

Λίγους μήνες μετά έφεραν στον κόσμο το πρώτο τους παιδάκι και αργότερα και το δεύτερο. Η σχέση τους δυστυχώς είχε αρχίσει να “μπάζει νερά” και οι καυγάδες τους ήταν ομηρικοί. Έτσι μετά από χρόνια οδηγήθηκαν σ’ ένα οδυνηρό διαζύγιο.

Τόσο οδυνηρό που ο πρωτότοκος γιος έμεινε στο σπίτι στην Αθήνα με τον καλό μου φίλο και η κόρη έμεινε με τη μαμά της. Δύο αδέλφια που χωρίστηκαν εξαιτίας της  έριδας και του μίσους των γονέων του ενός προς τον άλλο.

Στο μεταξύ χώρισα και εγώ. Μεγάλωσα, άλλαξα δουλειά και πέθανε η μητέρα μου. Η φιλία μας και η αλληλοϋποστήριξη άλλοτε ήταν πιο θερμή και άλλοτε λιγότερη.Όμως, ένιωθα πως αυτό ήταν φυσιολογικό αφού ο καθένας από εμάς έχει τις σκοτούρες και τα βάσανά του.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε μου έκανε και μια πρόταση συνεργασίας.

Χάρηκα πάρα πολύ γιατί θεώρησα πως είναι σπουδαίο να συνεργάζεσαι με φίλους. Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί άρχισε να μου μιλάει πολύ άσχημα και να με προσβάλει μπροστά σε τρίτους. Μια με εκθείαζε και μια με έριχνε στα βράχια.Με έκανε κυριολεκτικά σκουπίδι προσπαθώντας να με ελέγξει και να δείχνει ως προϊστάμενός μου πως με έχει ευνουχισμένη και του χεριού του.

Κατάλαβα τότε πως έτσι φερόταν και στη σύζυγό του και γι’ αυτό και χώρισαν.

Όταν έφτασε η στιγμή που ο “κόμπος έφτασε στο χτένι” αντιλήφθηκα πως έπρεπε επιτέλους να μιλήσω. Σε μια φιλία ετών υποτίθεται πως ο διάλογος επιλύει θέματα και μια προστριβή μπορεί να είναι γόνιμη, αν το επιθυμούν και οι δύο. Στη φάση αυτή άνοιξε ο ασκός του Αιόλου.

Διαπίστωσα πως είχα να κάνω με έναν κομπλεξικό ανασφαλή και υπέρμετρα εγωιστή άνθρωπο, που δεν τον ήξερα καθόλου.

Έναν μισογύνη, χειριστικό άντρα που πάντα θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο και δε διανοείται πως μπορεί και να σφάλει. Με τον τρόπο που με ώθησε στο να φύγω από τη δουλειά. Δε δίστασε όμως να με κατηγορήσει και να με παρουσιάσει ως κατώτερη των περιστάσεων.

Οι μέρες που ακολούθησαν με έκαναν να καταλάβω πως αυτός ο άνθρωπος με μισούσε και ήταν τοξικός.

Σήμερα, το μόνο που μας ενώνει είναι 1050€ που μου οφείλει εδώ και ένα χρόνο. Του είχα δανείσει το εν λόγω ποσό για τα δίδακτρα του παιδιού του.

Όχι μόνο δεν μου επέστρεψε τα χρήματα αλλά εξαπέλυσε μύδρους εναντίον μου. Από απειλές και ψέματα μέχρι υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Πέρασαν, δηλαδή, 35 ολόκληρα χρόνια φιλίας και δεν είχα ιδέα για τις σκοτεινές σκέψεις αυτού του ανθρώπου.

Πρόδωσε τη φιλία μου, το χρόνο μου, το σπίτι μου και τους συγγενείς μου.

Αν έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

 

Η φίλη μας είναι προβληματισμένη! Περιμένει με ανυπομονησία τα σχόλια και τις σκέψεις σας! 

Αληθινή ιστορία: Να διαλύσω το γάμο μου για τον έρωτα της ζωής μου;

Comments

comments