Πριν λίγους μήνες ένας κύριος που δεν τον ήξερα, από τη Λάρισα, μου έκανε αίτημα φιλίας στο Facebook. Το προφίλ του μου φάνηκε συμπαθές και είπα να αποδεχτώ το αίτημά του.
Άλλωστε μέσω των social media κανείς εμπλουτίζει τις επαφές του και βέβαια είτε για επαγγελματικούς λόγους, είτε για προσωπικούς ή ακόμη και για ξεκούραση επικοινωνεί με κόσμο.
Άλλους τους βλέπεις κάποια στιγμή και άλλους φυσικά ποτέ. Ο εν λόγω κύριος άρχισε σταδιακά να με φλερτάρει. Πάντοτε βέβαια ευγενής και χωρίς να με φέρει σε δύσκολη θέση. Πάντα με γλυκόλογα και κομπλιμέντα.
Εγώ, πιο μαζεμένη αλλά ευγενική απαντούσα στα σχόλιά του όντας όμως φειδωλή και μη δίνοντας και πολλές ελπίδες.
Μας χωρίζουν άλλωστε πολλά χιλιόμετρα και οπωσδήποτε εξ’ αποστάσεως δεν κάνεις σχέσεις, ούτε και επενδύεις. Πρέπει να βρεθείς, να μιλήσεις, να βγεις και αν υπάρχει χημεία και κοινά ενδιαφέροντα έχει καλώς.
Ο κύριος αυτός στο Facebook είναι υπερβολικά διαθέσιμος οπότε με ξενερώνει. Με το που με βλέπει να είμαι online αρχίζει να μου στέλνει φωτογραφίες, να μου μιλά για την ημέρα του και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να μπει στη ζωή μου.
Με προσκαλεί κάθε Σαββατοκύριακο να πάω (ανοιχτή πρόσκληση) στο σπίτι του και βέβαια συνεχώς μου ζητάει να τον αγαπήσω.
Λες και αγαπάμε ανθρώπους πατώντας ένα κουμπί. Οι σχέσεις γίνονται αβίαστα και χωρίς πιέσεις και ανασφαλείς κινήσεις και συμπεριφορές.
Δε ξέρω τι να κάνω. Από τη μια σκέφτομαι μήπως χάνω κάποια ενδιαφέρουσα περίπτωση από την άλλη όμως εισπράττω έναν υπερβολικά διαθέσιμο άντρα που πιθανά σαν εμένα να φλερτάρει και με άλλες.
Τι θα με συμβουλεύατε;
Δείτε μία ιστορία που πραγματικά θα σας δημιουργήσει… έντονα συναισθήματα!!!
Τι ανακάλυψα στις οικογενειακές μας διακοπές, στη Τζιά που με οδήγησε στο διαζύγιο