Η μάνα μου ήταν πάντοτε κοκέτα και φιλάρεσκη. Μια ζωή από μικρό παιδάκι τη θυμάμαι να είναι πάντα στην τρίχα και να επιμένει ακόμη και όταν είναι στο σπίτι να είναι βαμμένη και ντυμένη.
Έλεγε μια ζωή πως η ομορφιά είναι διαβατήριο για να σε επιθυμεί ο κάθε άντρας, ακόμη και ο σύζυγός σου.
Ο πατέρας μου ποτέ δεν της χαλούσε χατήρι και της ικανοποιούσε όλα της τα νάζια αρκεί να έβλεπε το χαμόγελο στα χείλη της και την ίδια πρόθυμη στο κρεβάτι του.
Όλα καλά μέχρι που ο καλός σύζυγος αποδήμησε εις κύριον και η μάνα μου έμεινε με μια σύνταξη χηρείας.
Αφού τον έκλαψε και έκανε το καθήκον της αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να ανανεωθεί και να βγει στην πιάτσα για την αναζήτηση δεύτερου συζύγου-θύματος-χρηματοδότη.
Έτσι η καλή μου μάνα αποφάσισε επί 3 χρόνια να κλέβει λεφτά από τον κοινό μας λογαριασμό για να κάνει άκουσον άκουσον πλαστική.
Η μάνα μου με έκλεβε με σύστημα. Όχι πολλά μαζεμένα χρήματα αλλά κάθε μήνα λίγα λίγα έφευγαν από το δικό μου λογαριασμό για να μεταφερθούν για τον ιερό σκοπό της πλαστικής στη μούρη.
Εγώ, τον κοινό μας λογαριασμό τον είχα κάνει για να αισθάνεται ασφαλής και βέβαια να μην έχει έκτακτες ανάγκες που με τη σύνταξη του πατέρα μου δε θα φτάνανε ούτε για ζήτω!
Εγώ δουλεύω στο εξωτερικό για να έχω έναν καλό μισθό και κάνω όσο γίνεται πιο λίγα έξοδα προκειμένου να κάνω ένα μαξιλάρι ασφαλείας για μια δύσκολη στιγμή.
Πού να φανταζόμουν πως η μάνα μου θα έβαζε ως άμεση ανάγκη την πλαστική, ώστε χωρίς ενδιασμό να με κλέβει και να τραβάει χρήματα από τον κοινό μας λογαριασμό λες και είναι δικά της.
Μού έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι και μού έρχεται να τη βρίσω. Από την άλλη έκανε την πλαστική οπότε πώς να πάρω πίσω τα χρήματά μου;
Διαβάστε σχετικά:
Ο άντρας μου είχε παιδί σε κάθε λιμάνι και με μένα δεν ήθελε οικογένεια