Αλήθεια, πώς φανταζόμασταν την επαγγελματική μας ζωή όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε; Για όλους η επαγγελματική ζωή αποτελεί πηγή συναισθηματικής φόρτισης και, παρόλο που έχουμε συχνά την τάση να θέλουμε να παραβλέπουμε όσα μάς ανασταστώνουν στη δουλειά.
Η επαγγελματική μας ζωή, όπως και η προσωπική, «κάνει κύκλους», έχει τις καμπές της, όχι μόνο γιατί αλλάζουν κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες, που συχνά κάνουν τα πράγματα πιο δύσκολα, αλλά και γιατί εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε και έχουμε την ανάγκη και στο χώρο της δουλειάς να αμφισβητήσουμε και να επαναπροσδιοριστούμε.
Συνήθως η καμπή αυτή ισοδυναμεί με μια εκ βάθρων αμφισβήτηση των όσων έχουμε κάνει, κάνουμε και επιδιώκουμε να κάνουμε στον τομέα της δουλειάς μας.
Eίναι η στιγμή που εγείρονται οι πρώτες αμφισβητήσεις σε σχέση με το επάγγελμά μας, η οποία πολύ συχνά συμπίπτει και με τους πρώτους προβληματισμούς σχετικά με την πορεία της προσωπικής μας ζωής, τις σχέσεις, την οικογένεια κ.α.
H πρώτη κρίσιμη καμπή συνήθως είναι γύρω στα 23-28, δηλαδή περίπου 3-4 χρόνια μετά το ξεκίνημα της καριέρας. H πρώτη δουλειά συνήθως ισοδυναμεί με την πραγματική ενηλικίωση, γιατί είναι τότε που αισθανόμαστε ότι «πατάμε στα δικά μας πόδια».
H δεύτερη καμπή έρχεται γύρω στα 30-35.
Η τρίτη καμπή μπορεί να εκδηλωθεί γύρω στα 40-45, μία περίοδο που για πολλούς αποτελεί καμπή σε πολλούς τομείς της ζωής τους.
Η τέταρτη καμπή είναι γύρω στα 50-55 χρόνια: O πόνος τού να πρέπει να παραχωρήσεις σε έναν πιο νέο άνθρωπο την πρωτιά.
Τέλος η πέμπτη χαρακτηριστική καμπή είναι βέβαια αυτή των 60-65 ετών, όταν πλησιάζει η στιγμή της συνταξιοδότησης.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στην Βρετανία και εξετάστηκε δείγμα πάνω από 2.000 ανθρώπων.
Ο καθηγητής και ερευνητής στο Manchester Business School, Cary Cooper, τονίζει ότι οι φιλικές σχέσεις που αναπτύσσονται στο εργασιακό περιβάλλον και ο χρόνος που περνούν εκτός δουλειάς οι συνάδελφοι μεταξύ τους, όπως και το να ξεκινήσεις ένα δικό σου project, μπορούν να βοηθήσουν να γίνεις ξανά δημιουργικός και να έχεις περισσότερη αυτοσυγκέντρωση.