Της: Έπη Τρίμη
Μετά από 3 χρόνια αδιάλειπτης επιτυχίας έχουμε τη χαρά- για ένα μικρό αριθμό παραστάσεων – να απολαύσουμε εκ νέου τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Παντελή Βούλγαρη, Οδυσσέα Ιωάννου και Ρίτα Αντωνοπούλου στην παράσταση «Εννέα και Πέντε». Οι παραστάσεις ξεκινούν για το κοινό την Παρασκευή 24 Μαρτίου.
Το efi’s Secret’s θέλοντας να μεταφέρει στους αναγνώστες του τις εντυπώσεις της παράστασης παρευρέθηκε στα επίσημα εγκαίνια που έγιναν μια ημέρα πριν. Πλήθος κόσμου, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών αγκάλιασαν με θέρμη το εν λόγω εγχείρημα που καταχειροκροτήθηκε.
Υπόθεση:
Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός που γράφει τα κείμενα της εκπομπής του, δύο τραγουδιστές και έξι μουσικοί που αποτελούν την μπάντα τους, περιμένουν το τραίνο των 9:05 και όταν αυτό καθυστερεί στήνουν μια αυτοσχέδια μουσική πρόβα τραγουδιών, διανθισμένη από κείμενα και τις αναμνήσεις του παραγωγού. Το κοινό απολαμβάνει κείμενα και πειρακτικούς διαλόγους που συνδυαστικά με τη μουσική και τα υπέροχα σκηνικά του Παντελή Βούλγαρη βιώνει οπτικά και ακουστικά ένα οδοιπορικό στα σημαντικότερα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα.
Κριτική:
Όταν συνεργάζονται αρμονικά τα ιερά τέρατα της μουσικής σκηνής με τον καταξιωμένο διεθνώς Παντελή Βούλγαρη το κοινό δεν μπορεί παρά να ταξιδεύει αδιάλειπτα. Πολύ ευρηματική η σκηνοθεσία δεδομένου του ρεαλισμού, των υπέροχων ασπρόμαυρων φωτογραφιών, των εξαιρετικών βίντεο και της οπτικής μεταφοράς που έχει σφιχτή ροή και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Η μουσική και οι ερμηνείες από μια πλειάδα εξαιρετικών μουσικών και τραγουδοποιών δημιουργεί μια μαγευτική ατμόσφαιρα παρόμοια με αυτή των συναυλιών. Τα δε κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου είναι εύστοχα και πιο επίκαιρα από ποτέ. Τα σχόλιά του και οι αναμνήσεις του προκαλούν δέος και συγκίνηση. Η αναφορά και επιλογή των «σταθμών» όπου γίνεται αναφορά είναι άκρως επιτυχημένη. Αφηγούνται την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Ελλάδας -και λόγω και της συναισθηματικής φόρτισης που έχει ο κάθε ένας από εμάς λόγω όσων βιώνει η χώρα μας- αφήνει ακόμη και μετά το πέρας της παράστασης γλυκόπικρα συναισθήματα αποτελώντας τροφή για σκέψη. Ακόμα και κλείνοντας τα μάτια και ακούγοντας τη μουσική, τα τραγούδια και την αφήγηση δεν μπορείς να μη νιώσεις μέχρι το μεδούλι τη μεγαλοπρέπεια αυτής της βραδιάς και σύμπραξης. Εύστοχες και αναγκαίες οι βολές στα τεκταινόμενα της χώρας μας, καθώς και σε σημαντικούς και κομβικούς ιστορικούς σταθμούς όπως η μεταπολίτευση, η εξέγερση των φοιτητών το Μάη του ’68 και η τουρκική εισβολή στη Κύπρο. Ακούσαμε τραγούδια που εμείς οι μεσήλικες αγαπάμε όπως του Μάνου Χατζηδάκι υπό τους ήχους του Σταύρου Ξαρχάκου, του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Λοΐζου. Τα μάτια σου γεμίζουν δάκρυα μέσα από τα ακούσματα και τις μεγαλοπρεπείς φωνές του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και της Ρίτας Αντωνοπούλου που αντικαθιστά στον κύκλο αυτών των παραστάσεων το Χρήστο Θηβαίο. Σήμερα, η αφύπνιση του κοινού είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Αποτελεί δε υποχρέωση κάθε καλλιτέχνη αλλά και πατριώτη να ταρακουνηθεί συθέμελα και να αντιληφθεί τη δύσκολη θέση που βρίσκεται η πατρίδα.
Την εν λόγω παράσταση έτυχε να τη δω τόσο στο Ηρώδειο όσο και στο θέατρο Καρέζη και ένιωσα το ίδιο δέος όπως και την πρώτη φορά. Εν κατακλείδι αξίζει και επιβάλλεται να τιμήσετε με την παρουσία σας αυτήν την αριστουργηματική παράσταση.
Συντελεστές:
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ρίτα Αντωνοπούλου
Αφήγηση: Οδυσσέας Ιωάννου
Πιάνο: Ανδρέας Αποστόλου, Γιώργος Θεοδώροπουλος
Drums – κρουστά: Στέφανος Δημητρίου
Ηλεκτρικό Μπάσο: Βαγγέλης Πατεράκης
Βιολί – τραγούδι: Μαίρη Μπρόζη
Κιθάρες – πνευστά: Γιάννης Αυγέρης
Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης
Κείμενα: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική ενορχήστρωση: Ανδρέας Αποστόλου
Ηχοληψία: Αλέξανδρος Μπίτος
Φωτογραφίες: Γιάννης Μαργετουσάκης
Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3, Αθήνα