Ερώτηση: Καλησπέρα σας! Εκτιμώ πολύ τις απόψεις σας και θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα σοβαρό προσωπικό θέμα.
Είμαι 34 ετών και από μικρή είχα πολλά οικογενειακά προβλήματα.
Γι’αυτό ήθελα να παντρευτώ όσο πιο σύντομα γίνεται και να φύγω από το σπίτι μου.
Η αδερφή μου έκανε τα ίδια και βρέθηκε χωρισμένη με 2 παιδιά.
Στα 18 μου αρραβωνιάστηκα και στα 20 μου χώρισα.
Στα 22 μου ερωτεύτηκα τρελά κάποιον συνομήλικό μου με τον οποίο είχα σχέση μέχρι τα 27 που απολύθηκε από φαντάρος.
Εκείνος ήταν από καλή οικογένεια και πτυχιούχος κι εγώ δούλευα σαν εργάτρια. Όταν απολύθηκε, άρχισα να τον πιέζω για γάμο.
Εκείνος δεν είχε δουλειά και οι δικοί του δεν ήθελαν ν’ακούσουν κουβέντα για δέσμευση. Πιστεύω πως δε με συμπαθούσαν κιόλας.
Εκείνος μου ζήτησε να κάνω υπομονή μέχρι να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, αλλά εγώ προτίμησα να τον αφήσω και να συζήσω με κάποιον που ήταν πρόθυμος να δεσμευτεί, αλλά δεν αγαπούσα πραγματικά.
Για 4 χρόνια που συζούσα δεν έπαψα ποτέ να σκέφτομαι τον πρώην μου.
Όταν χώρισα με τον δεύτερο, προσπάθησα να γυρίσω στον πρώτο. Εκείνος με δέχτηκε, αλλά τίποτα δεν είναι όπως παλιά.
Έχει καλή δουλειά και οι γονείς του δεν τον ελέγχουν πια, αλλά μου δείχνει πως δε μ’έχει συγχωρέσει.
Νιώθω πως στη σχέση μας υπάρχει μόνον ένα άρρωστο πάθος.
Μού έχει πει ξεκάθαρα πως αν δε μ’αρέσει το κλίμα της σχέσης μας μπορώ να φύγω όποτε θέλω.
Κοντεύουμε 1 χρόνο μαζί και δε βλέπω να βελτιώνεται η κατάσταση. Πιστεύετε πως πρέπει να μείνω σ’αυτή τη σχέση;
Είμαι σε δίλημμα. Να μείνω στη σχέση που βρίσκομαι ή να φύγω επειδή δε βλέπω να έχει μέλλον;Υπάρχει μέλλον; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Απάντηση: Φίλη μας καλά κάνεις και είσαι σε δίλημμα γιατί πράγματι στη ζωή μας πρέπει να συμπεριφερόμαστε ώριμα έχοντας πάρει τη ζωή στα χέρια μας.
Θα ξεκινήσω λέγοντάς σου πως αν αγαπάμε κάποιον πολύ και δεν είναι απωθημένο μας παλεύουμε να τον κερδίσουμε και κάνουμε υπομονή στην σκληρότητα του συντρόφου μας που δεν είναι άλλη από μια εκδήλωση πληγωμένου εγωισμού, ανασφάλειας και και έλλειψης ολοκληρωτικής εμπιστοσύνης στο άτομό μας.
Μια σχέση για να ευδοκιμήσει θέλει πολύ δουλειά και κόπο καθημερινά.
Επίσης, ο γάμος και η συμβίωση δεν αποτελούν λύση για ν ξεφύγουμε από ένα κακό οικογενειακό περιβάλλον.
Τον πρόδωσες το σύντροφό σου μην κάνοντας υπομονή και αυτό είναι κάτι που δεν στο έχει συγχωρήσει.
Αν τον αγαπάς και δεν είναι από μέρους σου ένα καπρίτσιο ώστε να πάρεις το λάφυρό σου πίσω, εσύ πρέπει από μέρους σου να κάνεις τις πιο πολλές προσπάθειες και υποχωρήσεις.
Οι πράξεις σου- στα πλαίσια μιας σχέσης – πρέπει να είναι ώριμες, να δείχνεις υπομονή, σταθερή συμπεριφορά προκειμένου να κερδίσεις το χαμένο έδαφος.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει απαραίτητα πως η σχέση σας θα έχει μέλλον αλλά αν δεν κάνεις μια σοβαρή προσπάθεια δε θα το ξέρεις ποτέ.
Το να μείνεις ή να φύγεις είναι ένα δίλημμα που δεν είναι τοποθετημένο στη σωστή του βάση.
Οι σχέσεις που βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού θέλουν πολύ προσπάθεια και ίσως και τη βοήθεια ενός συμβούλου κάτι που θα έπρεπε να κάνετε.
Διαβάστε επίσης:
Η κατάθλιψη στοίχειωσε το μυαλό και τη ζωή μου