Εδώ και αρκετές εβδομάδες έβλεπα τον άντρα μου σκεπτικό και κλεισμένο στον εαυτό του. Έφευγε το πρωί για να πάει στη δουλειά όπως έκανε επί τόσα χρόνια και γυρνούσε στο σπίτι κανονικά στις 6 το απόγευμα.
Όμως, ήταν μονίμως άκεφος, δεν είχε όρεξη να φάει και το απέδιδε σε προβλήματα της δουλειάς. Με προβλημάτιζε πολύ η διάθεσή του και η όλη στάση του. Ποτέ άλλωστε δεν τον είχα δει τόσο βαρύ.
Ο άντρας μου, δυστυχώς, ήταν άνεργος εδώ και ένα μήνα και δεν το ήξερα. Περήφανος άνθρωπος όπως ήταν δεν είχε πει απολύτως τίποτα για να μην προκαλέσει άγχος και πανικό.
Βλέπετε όπως όλες οι οικογένειες έχουμε και εμείς τα δάνειά μας, τις υποχρεώσεις μας και τα φροντιστήρια των παιδιών.
Ο άντρας μου λοιπόν, αν και άνεργος δεν άλλαξε τις καθημερινές του συνήθειες και αφού έφευγε από το σπίτι έψαχνε συνεχώς για δουλειά.
Πήγε και χτύπησε την πόρτα γνωστών και αγνώστων προκειμένου να μπορέσει να λύσει με αξιοπρέπεια το κακό που μάς βρήκε.
Πώς το ανακάλυψα θα μου πείτε και έχετε δίκιο…
Το παιδί μας μια μέρα αρρώστησε και χρειάστηκε να πάμε επειγόντως στο νοσοκομείο. Έτσι κάλεσα στο γραφείο του όπου έμαθα προς μεγάλη μου έκπληξη πως δεν ανήκει στο ανθρώπινο δυναμικό τους.
Με έχει κυριεύσει τρόμος. Δεν ξέρω πραγματικά πώς να διαχειριστώ την ανεργία του άντρα μου. Εδώ και ένα μήνα ο άνθρωπος τυραννιέται και ξέρω πόσο υποφέρει.
Φοβάμαι για το μέλλον. Δεν είναι εύκολο στα 55 σου χρόνια να είσαι άνεργος. Ένας μήνας είναι πολύς καιρός για να το κρατάς μέσα σου και να μην το μοιράζεσαι το πρόβλημά σου.
Θέλω να τον βοηθήσω και να τον καθησυχάσω αλλά δεν ξέρω πώς…επί ένα μήνα δεν ξέρω τί έχει τραβήξει και τί σκέψεις έχει κάνει…
Το να είσαι άνεργος στην εποχή μας είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Πιο εύκολο είναι να κερδίσεις το λαχείο μέσα σε ένα μήνα παρά να βρεις δουλειά!
Διαβάστε ακόμα:
Ο “άντρας” μου αποφάσισε να παντρευτεί μια πιτσιρίκα πίσω από την πλάτη μου