“Ο άντρας μου έγινε αλκοολικός επειδή φοβόταν τη μητέρα του”

alkoolismos

Ο άντρας μου είναι ένα πολύ ευαίσθητο πλάσμα. Καλός σύζυγος τα πρώτα χρόνια του γάμου μας, χωρίς να μου δώσει κανένα απολύτως δικαίωμα.

Αγαπηθήκαμε τρελά και παντρευτήκαμε θέλοντας να κάνουμε μια μεγάλη οικογένεια, μιας και οι δύο μας λατρεύουμε τα παιδιά.

Πράγματι τα πρώτα δύο χρόνια του έγγαμου μας βίου η ζωή μας ήταν υπέροχη. Η τέλεια ένωση σε όλα τα επίπεδα. Είχαμε εξαιρετική συνεννόηση, καλή χημεία, ίδια ενδιαφέροντα, ίδιο χιούμορ.

Εν ολίγοις ήμασταν από τα σπάνια πραγματικά ευτυχισμένα ζευγάρια.

Τα προβλήματα άρχισαν όταν έμεινα έγκυος στο πρώτο μας παιδί. Δυστυχώς η εγκυμοσύνη ήταν προβληματική και έχασα το κοριτσάκι μας σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.

Πραγματικά έπεσα στα πατώματα και τότε άρχισε ο άντρας μου να πίνει για να ξεχάσει τον πόνο του. Η κατάσταση ήταν τραγική.

Εγώ σε κατάθλιψη και εκείνος να κοιτάζει τον τοίχο και την κούνια του παιδιού και να κλαίει.

Η αδελφή του- ειρωνεία της τύχης – είχε φέρει στον κόσμο ένα μήνα πριν ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Θυμάμαι να έχουμε πάει να την επισκεφτούμε στο σπίτι της και εγώ ζήτησα να πάρω το μωράκι στα χέρια μου.

Τότε η πεθερά μου άρχισε να φωνάζει του ανδρός μου και να του λέει να με χωρίσει γιατί δεν μπορώ να γεννήσω υγιές παιδί. Ο πόνος μου ήταν δυσβάσταχτος.

Ο άντρας μου δε μίλησε γιατί τη φοβόταν την αυταρχική μητέρα του. Μόνο με αγκάλιασε, με φίλησε, μου είπε να μη δώσω σημασία και γυρίσαμε στο σπίτι μας.

Από κείνο το βράδυ τα 3 ποτά έγιναν 5, 6 , 7 και πάει λέγοντας.

Ο άντρας μου έβρισκε παρηγοριά στο ποτό και στην αγκαλιά μου. Έμεινα πάλι έγκυος σε δίδυμα. Ευτυχώς η εγκυμοσύνη κύλισε απολύτως ομαλά και ήρθαν στον κόσμο δύο υπέροχα αγόρια.

Δυστυχώς όμως η πεθερά μου έβαζε πάντα τις φιτιλιές της και ο άντρας μου υπό την απειλή της αποκλήρωσης δε μιλούσε, μόνο έπινε.

Το περασμένο καλοκαίρι προσπάθησε να κάνει αποτοξίνωση από το αλκοόλ αλλά ο αλκοολισμός είναι η δεύτερη του φύση που τον στοιχειώνει 21 χρόνια τώρα…

Αγαπώ τον άντρα μου και πονάω που τον βλέπω σκιά του εαυτού του. Έχασε με τα χρόνια το χαμόγελό του και απομονώθηκε. Ως πατέρας προσπαθεί να φανεί αντάξιος των περιστάσεων αλλά το ποτό είναι ο εφιάλτης του.

Μας έμειναν μόνο 2-3 φίλοι που μας αγαπούν πραγματικά.

Όλοι οι άλλοι μας εγκατέλειψαν!

Μην χάσετε την… εξοργιστική ιστορία φίλης αναγνώστριας… Τι έχετε να πείτε;;;

Η φαρμακερή ατάκα της πεθεράς μου: «Δεν κάνεις για το γιό μου είσαι στείρα»

Comments

comments