Η δική μου ανάμνηση καλοκαιριού, έρωτα και πάθους, κάθε άλλο παρά γλυκιά μου έχει μείνει. Μάλλον πικρή και με πολύ πόνο.
Συνέβη πριν είκοσι δύο χρόνια αλλά σημάδεψε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Μόλις είχα τελειώσει τις πανελλήνιες εξετάσεις με στόχο τη νομική. Είχα δουλέψει σκληρά όλο το χειμώνα και αισθανόμουν ότι χρειαζόμουν διακοπές. Άλλωστε συνηθίζεται μετά από το τέλος των εξετάσεων όλοι οι υποψήφιοι να κατακλύζουν τα νησιά.
Έτσι και εγώ με μια μεγάλη παρέα πήγαμε στην Κέρκυρα, για πρώτη φορά χωρίς τους γονείς, αν εξαιρέσουμε την πενθήμερη.
Η Κέρκυρα πανέμορφο νησί , ρομαντικό, κοσμοπολίτικο, με έντονη νυχτερινή ζωή και εμείς δεκαοχτάχρονες αποφασισμένες να τα δώσουμε όλα. Μετά από την πίεση των εξετάσεων και την καταπίεση των γονιών, επιτέλους ήμασταν ελεύθερες να περάσουμε καλά ,να γλεντήσουμε, να ερωτευτούμε.
Στο ίδιο ξενοδοχείο μια παρέα Ιταλών μας πολιορκούσαν στενά.
Οι Ιταλοί είναι ιδανικοί για να σε κάνουν να νοιώσεις γυναίκα, και αυτό το είχαμε τόσο πολύ ανάγκη και λόγω ηλικίας και γιατί ήμασταν εντελώς μα εντελώς άπειρες σε θέματα έρωτα.
Ξενύχτι,αλκοόλ μέχρι τελικής πτώσεως, έντονο φλερτ, δεν άργησαν να δημιουργηθούν ειδύλλια.
Ο Αντόνιο, ένας γλυκός φοιτητής από την Περούτζια έδειχνε πολύ ερωτευμένος μαζί μου.
Δεν με ενδιέφερε εάν ήταν σχέση της μιας εβδομάδας, έστω και εάν δεν τον ξανά έβλεπα ποτέ, εγώ ήθελα να το ζήσω.
Τα περισσότερα βράδια υπό την επήρεια του αλκοόλ κάναμε έρωτα χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις.
Ήταν πόθος ,έλξη, χημεία, τίποτε περισσότερο, μια επιπόλαια σχέση που διήρκεσε λίγες μέρες μόνο.
Μάλλον ήθελα να ερωτευτώ τον έρωτα.. Ήρθε η ώρα του αποχωρισμού και ανταλλάξαμε τηλέφωνα αν και οι δύο ήμασταν πεπεισμένοι χωρίς να το λέμε, ότι δεν θα υπήρχε συνέχεια και η ιστορία μας θα τελείωνε εκεί.
Με το τέλος του καλοκαιριού συνέβησαν δύο γεγονότα που σημάδεψαν όλη τη μετέπειτα ζωή μου.
Το ένα ευχάριστο, το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα, πέρασα στη νομική. Το άλλο όμως δυσάρεστο, καταστροφικό δεδομένων των συνθηκών, ΉΜΟΥΝ ΈΓΚΥΟΣ!
Ούτε να διανοηθώ να τολμήσω να το πω στους γονείς μου. Ήταν τόσο συντηρητικοί, ζούσαμε σε μια κλειστή κοινωνία και είχα μπροστά μου τις σπουδές μου στην Αθήνα.
Με την βοήθεια μιας φίλης συνομήλικης και χωρίς να συμβουλευτούμε κανένα μεγαλύτερο διέκοψα την εγκυμοσύνη μου, χωρίς να πούμε τίποτα ποτέ σε κανένα.
Το πώς αισθάνθηκα δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψουν. Μόνο όποια γυναίκα το έζησε είναι σε θέση να το καταλάβει.
Πέρασαν τα χρόνια, έγινα πετυχημένη δικηγόρος και παντρεύτηκα έναν αξιόλογο άνθρωπο.
Όμως όλα εδώ πληρώνονται. Δέκα χρόνια προσπαθούσα να κάνω παιδί και δεν τα κατάφερα. Αιτία ήταν η κακή επιλογή του γιατρού, ο οποίος δεν με πρόσεξε και μου έκανε ζημιά, όταν διέκοψα την κύηση στα δεκαοχτώ μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να καταφέρω να κρατήσω στην αγκαλιά μου ένα δικό μου παιδί.
Μου στέρησε την χαρά της μητρότητας.
Η ζωή μου περνούσε με πόνο και τύψεις. Δεν μπορούσα να χωνέψω και να ξεπεράσω την επιπόλαιοτητά μου σε ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω γιατί δεν τόλμησα να το συζητήσω τότε με τους γονείς μου ,να με συμβουλέψουν να βρούμε μαζί κάποια λύση .
Ευτυχώς καταλήξαμε με τον σύζυγό μου να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι. Το περιμένουμε και ελπίζουμε να το σφίξουμε στην αγκαλιά μας σύντομα. Θα γίνουμε γονείς και είναι κάτι που τόσα χρόνια λαχταρούμε.
Αυτό σίγουρα θα απαλύνει τον πόνο μου και ελπίζω κάποια στιγμή να μην θυμάμαι με φρίκη την καλοκαιρινή επιπολαιότητα μου.
Διαβάστε μία ακόμη ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ:
«Σοκαρίστηκα! Έβαλα ντετέκτιβ και ανακάλυψα ότι ο μέλλοντας σύζυγός μου είχε σκοτεινό παρελθόν»