Παρασκευή βράδυ και βρέχει καρέκλες. Το περιτύλιγμα μου, βαμβακερές πυτζάμες με τραγικά αρκουδάκια.
Νιώθω τόσο σέξι μέσα σε αυτές που λέω να το ρίξω έξω, γι αυτό πήρα αγκαλιά ένα μπολ πατατάκια και φλερτάρω σταθερά με το τηλεκοντρόλ, μέχρι κάποιο κανάλι να μου γυαλίσει στο μάτι.
Τι ωραία θα περάσω και απόψε. Το κινητό παραδίπλα και με συχνότητα καλύτερη από τις διαφημίσεις των καναλιών, συνομιλώ με τις κολλητές μου για τα βραδινά τους σχέδια.
Η μια θα αράξει στο σπίτι, η άλλη θα βγει με το αμόρε. Χριστέ μου, 28 ετών και ήδη νιώθω σαν τη μάνα μου, της οποίας η διασκέδαση στα πλέον 48 της είναι η περιπετειώδης μετακίνηση από την πολυθρόνα στον καναπέ, βέβαια αν εκείνη την γεμίζει, ποια είμαι εγώ που θα την κρίνω;
Όχι, θα την κρίνω γιατί εκείνη είναι το πρότυπο κάθε κόρης και στην συγκεκριμένη περίπτωση, το δικό μου πρότυπο.
Αντί να στολιστώ, να βγω, να χοροπηδάω ασταμάτητα και να πίνω δίχως αύριο, κάθομαι σαν υπνωτισμένη μπροστά από ένα χαζοκούτι μέχρι το ρολόι να δείξει 24:00 λες και αν περάσει η ώρα θα μεταμορφωθώ σε κολοκύθα.
Με έμαθες να ζω με τα παραμύθια, πρίγκιπες, βασιλοπούλες και happy endings. Δεν θέλω αυτό το πράγμα όμως. Θέλω να μην μπορώ να κοντρολάρω τον ενθουσιασμό μου, να χτυπάει η καρδιά μου σαν τρελή και να μην συμβιβάζομαι. Να μην νιώθω πλήρης με ένα ρημάδι μπολ πατατάκια και να έχω συντροφιά μια LG.
Εσύ μου φταις. Βασικά εγώ μου φταίω. Δεν με υποχρέωσε κανείς να κοπιάρω τον τρόπο ζωής σου, εσύ απλά μου δείχνεις μια από τις επιλογές. Πήγε ήδη 23:40 και ακόμη σιχτιρίζω την τύχη μου τη μαύρη για την κατάντια μου.
Όχι αγάπη μου, θα ντυθώ, θα πνίξω δυο χήνες και θα βγω στο Κέντρο.
Να νιώσω 28 και όχι 48. Κάτσε εσύ στον καναπέ και διασκέδασε με την ψυχή σου.
Και αύριο που θα σε τρώει η περιέργεια για το που γυρνούσα όλο το βράδυ, ένα θα σου πω, πάρε μεζούρα και κάτσε να τα πούμε…
Δείτε ακόμη:
«Ο άντρας της καλύτερης μου φίλης ασέλγησε πάνω μου και προσπάθησε να με βιάσει!»