Της: Έπη Τρίμη
Ηθοποιός από κούνια, όπως δήλωνε, έφυγε το μεσημέρι της Παρασκευής στις 14:25 για τη “γειτονιά των αγγέλων” ο αγαπημένος μας Στάθης Ψάλτης.
Ο Στάθης, ο δικός μας λαϊκός και αγαπημένος ηθοποιός επιτέλους ξεκουράστηκε, λυτρωμένος από τον πόνο και τον άνισο εχθρό. Μετά την πολύμηνη και ανελέητη άνιση μάχη με τον καρκίνο που τον ταλάνιζε και τις μεταστάσεις που τον βασάνισαν στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», αναπαύτηκε.
Η απώλειά του κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της, όχι μόνο στο θέατρο αλλά και στη ζωή. Ο χώρος του θεάματος είναι φτωχότερος και οι οικείοι του γεμάτη οδύνη και σπαραγμό για την απώλεια.
Η κηδεία τιμής ένεκεν στο έργο του θα γίνει, δημοσία δαπάνη από το Δήμο Ζωγράφου στο κοιμητήριο της περιοχής στις 24 Απριλίου και ώρα 15:00.
Η ζωή του εν λόγω ηθοποιού δεν ήταν ιδιαιτέρως εύκολη. Ο Στάθης, γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας και δυστυχώς ορφάνεψε από μικρός.
Η οικογένειά του τον μεγάλωσε με αξίες και αρχές στο Αιγάλεω, μεταμορφώνοντάς τον σε ένα μαχητή της ζωής, ταπεινό και καλοσυνάτο άνθρωπο. Γενναιόδωρος, Κύριος και απέραντα αξιοπρεπής αντιμετόπισε τις χαρές και τις λύπες με εντιμότητα, θάρρος και σεβασμό στον εαυτό του και το περίγυρό του.
Αγάπησε το θέατρο και το ωραίο φύλο και τους έδωσε ψυχή και πνοή από την πνοή του.
Ηθοποιός από κούνια όπως δήλωνε μεγαλούργησε στην κωμωδία και έγινε πολύ γνωστός και αγαπητός μέσα από τις βιντεοκασέτες το 80′ και τις ατάκες: «Βασικά Καλησπέρα σας» και «Κούλα πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος».
Σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωνσταντίνου Μιχαηλίδη. Παντρεύτηκε την Τάρια Μπούρα και το 2006 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Ψάλτη (γεν. 1973).
Έπαιξε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και στο θέατρο. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του 1980 με εμπορικές ταινίες όπως Καμικάζι αγάπη μου, Τροχονόμος Βαρβάρα, Τα καμάκια, Βασικά καλησπέρα σας, Και ο πρώτος ματάκιας, Τρελός είμαι ό,τι θέλω κάνω, Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ, Μάντεψε τι κάνω τα βράδια. Έχει παίξει πολλούς ρόλους, κατά το πλείστον κωμικούς.
Το 1973 στην τηλεοπτική σειρά “Οι έμποροι των εθνών” τραγούδησε το “Ήτανε μια φορά” του Σταύρου Ξαρχάκου. Από τότε έχει τραγουδήσει αρκετά τραγούδια σε ταινίες του και σε επιθεωρήσεις.
Ταπεινός, δοτικός και πάντα με τον καλό του λόγο δεν καπηλεύτηκε ούτε την προσωπική του ζωή αλλά ούτε και τις ερωτικές του κατακτήσεις. Πάντα και μέχρι σήμερα που κλείνει η αυλαία της ζωής του, όλους εμάς τους δημοσιογράφους, μάς στήριξε και μάς βοήθησε να κάνουμε ευκολότερη τη δουλειά μας αφού χωρίς κολλήματα απαντούσε σε κάθε μάς ερώτηση.
Όπως έχω πει και άλλες φορές και αυτό ισχύει και για το Θανάση Βέγγο οι σπουδαίοι αυτοί άνθρωποι αδικήθηκαν μέσα από τις ερμηνευτικές τους επιλογές. Η παιδεία τους αλλά και οι ικανότητές τους ήταν πολύ βαθύτερες και το εκτόπισμά τους σε πιο “σοβαρές ερμηνείες” ήταν αφοπλιστικά συγκινητικό.
Καλό σου ταξίδι Στάθη! Γέλα και αγκάλιασε με τις φτερούγες σου όσους θρηνούν για την απώλειά σου… Η ζωή σου αλλά και η αξιοπρέπεια και στωικότητα που επέδειξες αποτελούν μάθημα για όλους εμάς που θέλουμε πέραν της δουλειάς μας να αποτελέσουμε παράδειγμα και σημείο αναφοράς.
Τα βαθιά μας συλλυπητήρια στους αγαπημένους του…
Επέτρεψέ μου να σου αφιερώσω το μικρό αυτό κείμενο ως φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης τόσο ως απλή σου θαυμάστρια, όσο και ως άνθρωπο προς μια άλλη ψυχή πλασμένη από μια πάστα που σπανίζει…