Νέα μελέτη υποστηρίζει πως η κατανάλωση ροφημάτων με ανθρακικό, ακόμα κι αν είναι νερό, μπορεί να ευνοεί τη συσσώρευση περιττών κιλών επειδή διεγείρει την κατανάλωση τροφής.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των πειραμάτων σε εργαστήριο και ανθρώπους, όταν πίνουμε ανθρακικό διεγείρεται η παραγωγή μιας ορμόνης που ανοίγει την όρεξη, με αποτέλεσμα καθώς περνάει ο καιρός να τρώμε ολοένα περισσότερο. Επομένως,τα αναψυκτικά με ανθρακικό ευθύνονται για τη συσσώρευση περιττών κιλών
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η επιθεώρηση Obesity Research and Clinical Practice, η σχετική μελέτη άρχισε με 16 αρσενικούς αρουραίους παρόμοιου σωματικού βάρους, τους οποίους οι επιστήμονες χώρισαν σε τέσσερις ομάδες.
Η πρώτη ομάδα έπινε νερό, η δεύτερη ένα αναψυκτικό με ζάχαρη χωρίς ανθρακικό, η τρίτη ένα κλασικό αναψυκτικό με ζάχαρη και ανθρακικό, και η τέταρτη ομάδα ένα λάιτ αναψυκτικό με ανθρακικό και τεχνητό γλυκαντικό.
Όλα τα ζώα είχαν απεριόριστη πρόσβαση σε τροφή.
Έπειτα από τρεις μήνες, όσα έπιναν τα αναψυκτικά με το ανθρακικό ζύγιζαν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι όσα δεν κατανάλωναν ανθρακικό, καθώς στο μεσοδιάστημα κατανάλωναν 20% περισσότερη τροφή.
Ακόμη, ένα χρόνο έπειτα από την έναρξη του πειράματος, οι αρουραίοι που κατανάλωναν ανθρακικό παρουσίαζαν συσσωρευμένο λίπος στο συκώτι τους – μία διαταραχή που κατά κανόνα παρατηρείται σε περιπτώσεις χρόνιας παχυσαρκίας.
Παρουσίαζαν επίσης «σημαντικά υψηλότερα» επίπεδα της ορμόνης γκρελίνη όταν κατανάλωναν ροφήματα με ανθρακικό. Η γκρελίνη είναι η ορμόνη της πείνας και παράγεται κυρίως στο στομάχι.
Οι επιστήμονες συνέχισαν τη μελέτη τους σε 20 νεαρούς, υγιείς φοιτητές και διαπίστωσαν πως όσοι άρχισαν να πίνουν ανθρακούχο νερό με το πρωινό τους γεύμα είχαν εξαπλάσια επίπεδα γκρελίνης απ’ ό,τι όσοι έπιναν σκέτο νερό, γεγονός που υποδηλώνει ότι το ανθρακικό πιθανώς διεγείρει και στους ανθρώπους την παραγωγή της.
«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι το ανθρακικό στα αναψυκτικά μπορεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην αύξηση του σωματικού βάρους και την έναρξη της παχυσαρκίας στα αρσενικά θηλαστικά, μέσω της παραγωγής γκρελίνης και της διέγερσης του αισθήματος της πείνας», σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.
Ωστόσο τα ευρήματά τους θα πρέπει να επαληθευτούν σε μεγάλες κλινικές μελέτες για να θεωρηθούν οριστικά.