Μόνο που σε σκέφτομαι κοκκινίζω.. Όχι από έξαψη αλλά από ντροπή. Για να σας βάλω λίγο στο θέμα και να το κάνω πιο κατανοητό, παρακαλώ την προσοχή σας στην παρακάτω εξομολόγηση ..
Μετά από έναν δύσκολο χειμώνα, αποφασίζω να κλείσω εισιτήρια για εκδρομή στην Άνδρο με την αδερφή μου. Πηγαίνω στο πλησιέστερο ταξιδιωτικό πρακτορείο και κοντοστέκομαι μπροστά στο γραφείο του. Εγκεφαλικό.. Κεραυνός εν αιθρία.
Τραυλίζω στην προσπάθεια μου να εξηγήσω γιατί βρίσκομαι εκεί. Έχει μπλοκάρει το σύστημα κρατήσεων με αποτέλεσμα αφού έχει περάσει η ώρα και δεν αντέχει ο οργανισμός μου από την ταραχή να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο μαζί του, να του αφήνω το τηλέφωνο μου ώστε να με ενημερώσει σε περίπτωση που καταφέρει να μου κάνει την κράτηση.
Φεύγω λες και με χτύπησε ρεύμα και κατευθύνομαι στην καφετέρια όπου με περιμένουν οι φίλες μου εμφανώς εκνευρισμένες που τις έχω στήσει. Πίνω τον καφέ τόσο αδιάφορα λες και μου έχουν ρίξει υπνωτικό, ώσπου χτυπάει το κινητό μου..
¨Καλησπέρα, η Ελευθερία; Ο Άγγελος είμαι από το πρακτορείο. Κατάφερα να κλείσω τα εισιτήρια σου, οπότε όταν βρεις χρόνο έλα να τα πάρεις¨
Με το ζόρι ψελλίζω ¨Ευχαριστώ¨, αφού έχω μουδιάσει. Παρατάω τον καφέ, μπαίνω στο αυτοκίνητο και κατευθύνομαι στο πρακτορείο. Μπαίνω μέσα σαν ανεμοστρόβιλος παρασέρνοντας ένα γιούκα που βρίσκεται δίπλα στην πόρτα και τον ακούω να γελάει σαν μικρό παιδί.. Πληρώνω, με μεγάλη προσπάθεια μην διαλύσω κάτι άλλο και ετοιμάζομαι να φύγω.
Γυρνάει, με κοιτάει με ένα βλέμμα τόσο διαπεραστικό, που ορκίζομαι ότι άκουγα τους σπονδύλους μου να συσπώνται.
Επιστρέφω στη βάση μετά από ένα σ/κ στο νησί χωρίς έλεος. Η πρώτη μέρα στη δουλειά είχε πολύ γκρίνια μιας και το μυαλό μου ακόμη ταξίδευε και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Αφού καταφέρνω να επιβιώσω, παίρνω το δρόμο του γυρισμού. Λίγο πριν παρκάρω το αυτοκίνητο ακούω μήνυμα στο κινητό.
¨Καλησπέρα, ελπίζω να ενοχλώ.. Βρήκα τον τρόπο να επανορθώσεις μικρέ σίφουνα, πίνοντας μαζί μου ένα ποτό το βράδυ.. Άγγελος.¨
Απαντάω ¨Ήμουν σίγουρη πως οι λεπτεπίλεπτες κινήσεις μου δεν θα περνούσαν απαρατήρητες. Στις 21:00 είναι καλά;¨
Έρχεται η απάντηση ¨Στις 21:30 ακόμη καλύτερα, θα σε πάρω τηλέφωνο για λεπτομέρειες¨. Οι μέρες περνούσαν, μαζί του, όπου και όπως μπορείς να φανταστείς. Ένιωθα τόσο ευτυχισμένη που κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να κάνει όνειρα. Μαζί του.
Πέμπτη απόγευμα και βαριέμαι στο σπίτι. Σκέφτομαι να του κάνω έκπληξη και να πάω να τον πάρω στο σχόλασμα. Η ώρα 21:00 και έχω παρκάρει ακριβώς πίσω του. Μετά από λίγα λεπτά τον βλέπω να βγαίνει και να χαιρετάει μια συνάδελφο. Κατευθύνεται προς το αυτοκίνητο του αλλά όχι μόνος..
Τον ακολουθεί και εκείνη, της ανοίγει την πόρτα, μπαίνει εκείνος στη θέση του οδηγού και τους βλέπω να φιλιούνται! Χωρίς να το σκεφτώ βγαίνω από το αυτοκίνητο και τους πλησιάζω.
Σαστίζει , κατεβάζει το παράθυρο και ουρλιάζω. Με όλη τη δύναμη της φωνής μου. Η κοπέλα δίπλα φανερά παγωμένη μένει σαν στήλη άλατος.
¨Ελευθερία, δεν έχω τίποτα να σου πω¨… Το όνομα της, Αλεξάνδρα. Η σχέση του τα τελευταία 3 χρόνια. Δεν τον ξαναείδα από εκείνη την ημέρα. Διέγραψα τα πάντα.
Είχε το θράσος να στείλει μήνυμα στα γενέθλια μου¨:
¨ Μικρή μου χρόνια σου πολλά. Θέλω να είσαι ευτυχισμένη. Τον Ιούλιο παντρεύομαι την Αλεξάνδρα και τον Σεπτέμβριο θα γίνω μπαμπάς . Πως τα φέρνει έτσι η ζωή.. Μου λείπεις¨..
¨Όχι καθίκι, δεν θα πέσω ξανά στην παγίδα σου. Πιάνω το κινητό και πληκτρολογώ έτοιμη να διαλύσω την συσκευή ¨Όπως έστρωσες κοιμήσου. Φιλική συμβουλή, θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία.. Καλή ζωή. ¨
Δείτε μία ακόμη συγκλονιστική εξομολόγηση:
Δεν έχω λεφτά για να σπουδάσω την αριστούχο κόρη μου!