Ένα βήμα πριν από το γάμο ή αρχή του τέλους μιας σχέσης;
Πήρατε τη μεγάλη απόφαση, για τους δικούς σας λόγους, να ζήσετε σε ένα σπίτι, μαζί με το έτερόν σας ήμισυ. Όνειρό σας εδώ και καιρό ήταν να ξυπνάτε μαζί, να κοιμάστε μαζί, να τρώτε μαζί και να μπορείτε να μοιραστείτε με τον έρωτα της ζωής σας το χρόνο, τα οικονομικά, τις ευθύνες, αλλά και όλα τα καλά ή κακά τού να έχετε μαζί ένα σπίτι.
Αποφασίσατε να κάνετε το επόμενο βήμα και εκεί διαπιστώνετε ότι το… τέλειο άλλο σας μισό, δεν είναι τόσο τέλειο όσο φανταζόσασταν. Αν δεν συγκατοικούσατε, ίσως δεν θα χωρίζατε ποτέ. Από την άλλη, όμως, αν δεν συγκατοικούσατε, δεν θα γνωριζόσασταν ποτέ. Τελικά, η συγκατοίκηση επισπεύδει το γάμο ή σου δίνει το τελειωτικό χτύπημα για το χωρισμό; Υπάρχουν υπέρ και κατά, γι’ αυτό σκεφτείτε το καλά πριν πάρετε αποφάσεις.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Βασίλη Χριστοδούλου, όντως πολλά ζευγάρια ζουν μαζί συμβιώνοντας, χωρίς να είναι παντρεμένα. Περισσότερο, όμως, αυτό γίνεται επειδή φοβούνται το βήμα του γάμου. «Για τους νέους ανθρώπους σήμερα, το σπίτι τους είναι ένα ξενοδοχείο εφτά αστέρων, γιατί έχουν τις ελευθερίες που δεν είχαν παλιά, έχουν τη δυνατότητα σεξουαλικής ζωής, τη δυνατότητα να φέρουν στο σπίτι τους φίλους/ες τους και ορισμένες φορές, ακόμα και να ζητήσουν από τους γονείς τους να φύγουν από το σπίτι για να είναι μόνοι με τον φίλο/η τους στο σπίτι», σημείωσε ο κ. Χριστοδούλου.
Προσθέτοντας ότι, βάσει αυτών των δεδομένων, αφού δεν υπάρχει ιδιαίτερος έλεγχος και πίεση από τους γονείς, έχουν ελευθερία και καθόλου έξοδα και ευθύνες, ο νέος/νέα δεν έχει την τάση να φύγει από το σπίτι του, και έτσι δύσκολα κάνει το άλμα να παντρευτεί. Ως μέση λύση, ειδικά από υποψιασμένους γονείς που σπρώχνουν τα παιδιά τους να βγουν από τη «φωλιά» τους για να αυτονομηθούν, τα παιδιά και ειδικά τα αγόρια, έχουν πλέον να επιλέξουν μεταξύ του εντελώς μόνοι ή τη συμβίωση.
«Το μεγαλύτερο λάθος»
«Αποφασίσαμε να κάνουμε από κοινού δάνειο και ν’ αγοράσουμε ένα μικρό διαμερισματάκι, για να στεγάσουμε τον έρωτά μας. Το ψάξιμο για την πρώτη μας οικία, εμένα μου φαινόταν διασκεδαστικό, του φίλου μου, όπως κατάλαβα, βαρετό. Τελικά, πήγα μόνη μου και είδα καμιά δεκαριά σπίτια και όταν αποφάσισα, πριν το κλείσω, του είπα και ήρθε και το είδε. Το πήραμε, μετακομίσαμε, και εκεί συνειδητοποίησα ότι έκανα το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή μου», ανέφερε στη «Σ» η Χριστίνα Πολυκάρπου, εξηγώντας ότι με τη συγκατοίκηση, το μόνο που διαπίστωσε ήταν ότι ο επί ένα χρόνο «αλάνθαστος» αγαπημένος της, ήταν τελικά κτητικός, ακατάστατος, βαρετός, ροχάλιζε, ξενύχταγε και δεν ήξερε να κάνει μόνος του ούτε τον πρωινό του καφέ. Τελικά, η Χριστίνα και ο Θ.Κ. χώρισαν. «Όλοι μου λένε ότι γι’ αυτή την κατάληξη, ίσως φταίει το γεγονός ότι βιαστήκαμε να συγκατοικήσουμε και δεν ήταν ακόμα ώριμος για κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω τι να πω, πάντως σε επόμενη σχέση μου δεν θα μείνω μαζί του πριν από το γάμο», κατέληξε η Χριστίνα.
«Παντρευόμαστε την Πρωτοχρονιά»
Διαφορετική άποψη για τη συγκατοίκηση έχει η Μαρία Χαρίτου, η οποία υποστηρίζει ότι η συγκατοίκηση την έκανε να δει όλα τα θετικά του συντρόφου, που λόγω έλλειψης χρόνου σκεφτόταν να χωρίσει. «Ήμασταν δύο χρόνια μαζί, αλλά λόγω δουλειάς και διαφορετικών ενδιαφερόντων δεν είχαμε μια ικανοποιητική-ευχάριστη σχέση. Η κατάσταση όσο περνούσε ο καιρός γινόταν απλώς συνήθεια και αφού δεν μοιραζόμασταν στιγμές, θεωρούσα ότι η σχέση μας είχε ρουτινιάσει και θα έπρεπε να βάλουμε ένα τέλος. Του είπα ότι θέλω να χωρίσουμε και θα έφευγα για ένα διάστημα εκτός Κύπρου. Όταν ήρθα πίσω, νοίκιαζε διαμέρισμα και μου είπε να κάνουμε το βήμα και να συγκατοικήσουμε. Χωρίς να σκεφτώ το έκανα και εκεί καταλάβαμε ότι ταιριάζαμε πραγματικά και στην ουσία η σχέση μας έδινε νόημα στη ρουτινιασμένη καθημερινότητά μας.
Την Πρωτοχρονιά αποφασίσαμε να παντρευτούμε».
Σημαντικό μάθημα ζωής
«Η συμβίωση επιτρέπει στο ζευγάρι να βιώσει τη σχέση με άλλους τρόπους, με μεγαλύτερη συνυπευθυνότητα, μοίρασμα, όχι μόνο χρόνου, χώρου, αλλά και οικονομικών. Η συμβίωση θα πρέπει να περάσει και από μιαν άλλη ρύθμιση, με ποιους θα βγούμε και τι δραστηριότητες θα έχει το ζευγάρι. Είναι ένα σημαντικό μάθημα ζωής και βλέπουμε, πλέον, ότι πολλά ζευγάρια αποκτούν το πρώτο τους παιδί και μετά παντρεύονται», σημείωσε ο κ. Βασίλης Χριστοδούλου. Όπως ανέφερε, πλέον μόνο οι συντηρητικοί γονείς λένε στα παιδιά τους να μη φύγουν από το σπίτι για να συγκατοικήσουν με τον φίλο/η τους, αφού οι γονείς με ανοιχτό μυαλό θέλουν τα παιδιά τους να βγουν από το σπίτι και μέσα από τα βιώματά τους να βρουν τους εαυτούς τους και κατ’ επέκταση να βιώσουν μια ουσιαστική πραγματική σχέση. «Ο άνθρωπος δεν γεννιέται άνθρωπος, αλλά γίνεται μέσα από τις σχέσεις του. Εγώ είμαι υπέρ της συμβίωσης. Αν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν, είναι ένα βήμα πάρα πολύ θετικό. Αποφάσισα να συμβιώσω π.χ. με κάποιον/α που είμαι ερωτευμένος και αυτό σημαίνει ότι θα μάθω να μοιράζομαι μαζί του τα οικονομικά, τα προβλήματα, τις ευθύνες, το χρόνο και τα πάντα. Όλα αυτά μας βάζουν σε μια πραγματικότητα που είναι ουσιαστική. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να πρέπει να παντρευτώ για να γνωρίσω τον άλλον», κατέληξε ο ψυχολόγος.
Τα υπέρ…
*Δεδομένου ότι και οι δύο σύντροφοι συμφωνούν, η συγκατοίκηση είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να διαπιστώσει το ζευγάρι αν ταιριάζουν και αν μπορούν να μείνουν μαζί και στη συνέχεια να παντρευτούν.
*Οι ρυθμοί της καθημερινότητας δεν επιτρέπουν στα ζευγάρια να περνούν ποιοτικό χρόνο μαζί, και έτσι ζώντας στο ίδιο σπίτι, ο χρόνος αυτός αυξάνεται.
*Έρευνες έχουν δείξει ότι αυτοί που συγκατοικούν (ασχέτως από το αν είναι παντρεμένοι ή όχι) έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής, ενδεχομένως λόγω του ότι οι υποχρεώσεις που έχει ένα σπίτι μοιράζονται. Σημαντικός παράγοντας δε, είναι και η συντροφικότητα, που βεβαίως και υπάρχει και στα ανύπαντρα ζευγάρια.
Τα κατά…
*Δεν είναι η σωστή απόφαση, αν η γυναίκα το βλέπει ένα βήμα πριν από το γάμο και ο σύντροφός της ένα βήμα να αποφύγει το γάμο.
*Έρευνες δείχνουν ότι οι άντρες που παντρεύονται γυναίκες με τις οποίες συγκατοικούσαν πρώτα, δεν είναι τόσο δεσμευμένοι στο γάμο (σε αντίθεση με αυτούς που ξεκίνησαν να ζουν στο ίδιο σπίτι με τις γυναίκες τους μετά το γάμο).
*Αμερικανοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι όσοι συγκατοικούν πριν από το γάμο έχουν παραπάνω πιθανότητες να πάρουν διαζύγιο ή να μην παντρευτούν ποτέ.
Τα μυστικά μιας ομαλής προγαμιαίας συμβίωσης
1. Φτιάξτε μια λίστα με κανόνες και τα δύο μέλη του ζευγαριού, φυσικά μην υπερβείτε το μέτρο.
2. Κάντε συζήτηση-διακανονισμό, για τα δικά του πράγματα, τα δικά σου πράγματα και τις από κοινού συσκευές. (π.χ. την τηλεόραση, για να γλιτώσετε τον τσακωμό, αν αυτός θέλει να δει Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ εσύ κάτι άλλο).
3. Μιλήστε ο ένας στον άλλον για τα όριά σας και οτιδήποτε είναι σημαντικό για σας, «π.χ. όταν είμαι εκνευρισμένη με κάποιον άλλον εκτός από εσένα, μη μου μιλάς».
4. Αγνοήστε τα μικρά λάθη, γιατί αν τσακώνεστε κάθε φορά που ξεχνά ανοιχτό το καπάκι της τουαλέτας ή την τηλεόραση ανοιχτή, μάλλον θα χωρίσετε από την πρώτη εβδομάδα συγκατοίκησης.
5. Όσα αγνοούσες μέχρι σήμερα. Μπορεί π.χ. ο σύντροφός σου να αργεί υπερβολικά στο μπάνιο το πρωί και εσύ να κινδυνεύεις να απολυθείς λόγω αργοπορίας από την δουλειά σου. Μιλήστε μαζί του έγκαιρα.
6. Ο προσωπικός χώρος του καθενός. Είναι σημαντικό να μπορείς να απομονωθείς αν χρειαστεί.
7. Κανόνες καλής συμπεριφοράς. Και οι δύο έχετε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις (δεν πετάμε ρούχα και περιμένουμε να τα μαζέψει ο άλλος).
8. Μην ξεχνάς να υπενθυμίζεις στο σύντροφό σου πόσο καλά περνάς μαζί του, πόσο τον αγαπάς και άλλα πράγματα, που ίσως θεωρείς αυτονόητα. Φρόντισε να ευχαριστιέσαι και να το δείχνεις, κάθε στιγμή της κοινής σας ζωής.