Ο Μένης Κουμανταρέας, ένας από τους σημαντικότερους και πιο αντιπροσωπευτικούς συγγραφείς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, μας αποχαιρέτησε. Ο κόσμος του βιβλίου δεν μπορεί να δεχτεί το τραγικό γεγονός. Γεννηθείς το 1931 στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε. Το 1949 αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Κάρολος Μπερζάν, για να φοιτήσει κατόπιν στη Νομική και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1962 με τη συλλογή διηγημάτων «Τα μηχανάκια», τα οποία ακολούθησαν οι συλλογές «Το αρμένισμα» (1967) και «Τα καημένα» (1972). Ήδη με τα πρώτα του βιβλία ο Κουμανταρέας έδειξε τον διαφορετικό δρόμο που θα χάρασσε στη λογοτεχνία. Μας χάρισε εξαιρετικά κείμενα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας που αγκαλιάστηκαν από κοινό και κριτική όπως η «Ο ωραίος λοχαγός», «Η φανέλα με το εννιά», «Βιοτεχνία υαλικών» , «Η μέρα για τα γραπτά κι η νύχτα για το σώμα» και «Η συμμορία της άρπας» με ήρωες που διακρίνονται για τον αντικομφορμισμό τους. Είχε τιμηθεί με κρατικά βραβεία το 1967 (για «Το Αρμένισμα»), το 1976 (για τη «Βιοτεχνία υαλικών») και το 2002 (για το «Δυο φορές Ελληνας»). Για περισσότερο από μισόν αιώνα παρακολούθησε με απαράμιλλη ευαισθησία και με γοητευτικά προσωπική γραφή τον εσωτερικό παλμό και τις προσδοκίες τού σύγχρονου ανθρώπου. Φέτος ο Μένης Κουμανταρέας, με το 24ο μυθιστόρημά του ( “Θησαυρός του χρόνου”) συμπλήρωνε 52 χρόνια στην ενεργό συγγραφική δράση.
Ο τραγικός θάνατος του Μένη Κουμανταρέα στέρησε την ελληνική λογοτεχνία από έναν από τους κορυφαίους πεζογράφους της και τη χώρα από έναν ενεργό πολίτη.
Έμειναν έστω οι θησαυροί του….