Βοηθήστε με: “Ο γιος μου έχασε την μνηστή του σε τροχαίο – Πώς να τον βοηθήσω;”

Θέλοντας να βοηθήσουμε όσο μπορούμε τους αναγνώστες μας πέραν της κατηγορίας “Οι Δικές σας ιστορίες“, όπου μας εκμυστηρεύεστε τις σκέψεις και εμπειρίες σας, εγκαινιάζουμε και μια νέα στήλη που αφορά σε ερωτήσεις που χρήζουν απάντηση.

Άλλοτε με πολύ χιούμορ και άλλοτε με τη συμβολή ειδικού θα σάς απαντάμε. Σκοπός, είναι να αντιληφθούμε πως μόνοι μας φέρνουμε βαρέως ένα πρόβλημα ενώ όταν το μοιραζόμαστε ο πόνος, η ανησυχία αλλά και το ίδιο το πρόβλημα μπορούν να είναι ελαφρότερα.

Όπως ξέρετε, είμαστε πάντοτε συνεπείς σε όσα γράφουμε και με εμπεριστατωμένη άποψη. Στόχος να είμαστε βοηθητικοί και χωρίς “μυστικά” μεταξύ μας που μας μαυρίζουν τη ψυχή.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Ο γιος μου μόλις έχει χάσει την μνηστή του σε θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα. Αντιλαμβάνομαι πως η καρδιά του πάει να σπάσει με αυτό το γεγονός, αλλά δεν το δείχνει.

Είναι καλύτερο να εκφράσει την θλίψη καταβάλλοντας την ή να έχει την δύναμη να την εκφράσει την θλίψη του προς τα έξω, για να ξεσπάσει;

Δεν ξέρω πώς και με ποιόν τρόπο να του συμπαρασταθώ. Πονάω για την μνηστή του και συμπονώ την οικογένειά του αλλά δεν ξέρω να το διαχειριστώ. Χρειάζομαι τη βοήθεια του ψυχολόγου σας…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Αγαπητή φίλη,

Πράγματι αποτελεί σοκαριστικό γεγονός. Το να χάσει το παιδί σου έναν άνθρωπο που αγαπούσε και προφανώς είχε επενδύσει και κάνει όνειρα για το μέλλον είναι κάτι που μέσα του τον έχει διαλύσει.

Ίσως ακόμη να μην μπορεί και ο ίδιος να το χωνέψει, καθώς η θλίψη περνά από πολλά στάδια. Εμείς ως γυναίκες το μόνο που έχουμε να πούμε είναι πως οφείλεις να είσαι συνεργάσιμη, διακριτική και με απέραντη υπομονή στις τυχόν ψυχικές του μεταπτώσεις.

Το πένθος είναι βαρύ και ακόμη περισσότερο λόγω της αιφνίδιας κατάστασης. Για να σε βοηθήσουμε λίγο παραπάνω ζητήσαμε και τη συμβολή του διακεκριμένου μας συνεργάτη και ψυχιάτρου -ψυχολόγου κ. Γιώργου Πυριόχου που ακολουθεί αμέσως μετά.

Η απάντησή του Ψυχολόγου:

Ο θάνατος ενός αγαπημένου μας μπορεί να μας κάνει να αναλογιστούμε τα δικά μας προσωπικά συναισθήματα για τη θνησιμότητα.

Η πρώτη αντίδραση στην απώλεια, ή το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου είναι να αρνηθούμε την πραγματικότητα της κατάστασης. Ο θυμός που θα εμφανιστεί αμέσως μετά στοχεύει σε άψυχα αντικείμενα, σε αγνώστους, σε φίλους ή και στην οικογένεια.

Στη φάση αυτή πέραν των πρακτικών ζητημάτων που ανακύπτουν αρχίζουν οι ψυχικές ζυμώσεις του ιδίου έναντι του χαμού.

Άρνηση, απομόνωση, θυμός, κατάθλιψη είναι τα συναισθήματα τα οποία το παιδί σας θα βιώσει. Αγκαλιάστε το και κάντε υπομονή. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε άλλο.

Η νοοτροπία κάθε κοινωνίας αντιδρά διαφορετικά σε ένα θέμα σχετικό, είτε είναι σε μεσογειακές χώρες όπως την Ελλάδα, που θα αντιμετωπιστεί μια κατάσταση σχετικά ή σε χώρες του Βορρά, όπως τη Βρετανία με την σχετική ψυχρότητα και την φλεγματικότητα που επικρατεί, κυρίως. Ο τρόπος έκφρασης πάντα θα διαφέρει, στον τρόπο αντιμετώπισης όπως σε αυτό το θέμα.

Η καταστολή της θλίψης είναι συμβατική με την συναισθηματική δύναμη στον τρόπο σκέψης και ζωής ενός λαού στο πως θα αντιμετωπίζει προβλήματα στην συνέχεια.

Ο πραγματικός λόγος που οι άνθρωποι θα συμβουλεύονται όταν θα αναστατώνονται  κατόπιν μιας φυσικής θλίψης σε μεγάλο βαθμό είναι εγωκεντρικός στην πραγματικότητα, μιας και δεν ξέρουν πως θα αντιμετωπίσουν μια κατάσταση.

Στην περίπτωσή του, η διάθεσή του  μπορεί να διαφέρει  από μια ελαφριά λύπη σε  έντονη απελπισία, και μιας αίσθησης άκρας ανικανότητας να αντιμετωπίσει την τρέχουσα καθημερινότητα.

Θα χρειαστεί χρόνο και υπομονή από μέρους όλων όσων τον αγαπούν.

Διαβάστε μία ακόμη απορία αναγνώστριας για την ψυχολογική κατάσταση της φίλης της:

Ερώτηση Αναγνώστριας: “Η φίλη μου παίρνει αντικαταθλιπτικά, είναι εθιστικά;”

Comments

comments

     

    Θέλεις να διαβάζεις άρθρα σαν το παραπάνω

    Βάλε το e-mail σου και κάνε click για να λαμβάνεις αποκλειστική ενημέρωση!