Εχθές, διάβασα μια ιστορία μιας κοπέλας με νευρική ανορεξία. Ομολογώ πως μου έδωσε το κουράγιο να γράψω και τη δική μου ιστορία. Είμαι από τις γυναίκες που όλη μου τη ζωή έδινα μάχη με τα κιλά.
Μικρή ήμουν αδύνατη, στην εφηβεία πήρα λίγα κιλά και στα 17μου που χώρισαν οι γονείς μου έπαθα νευρική ανορεξία με αποτέλεσμα να σταματήσει ακόμη και η περίοδός μου και να λιποθυμώ ακόμη και κάνοντας μπάνιο.
7 χρόνια μετά και με τη βοήθεια ειδικού το ξεπέρασα και επιτέλους έφτασα στα κανονικά κιλά για το ύψος μου.
Μετά ένα άλλο γεγονός με έριξε στο φαγητό και σταδιακά άρχισα να παίρνω πάλι κιλά.
Να φανταστείτε πως στη ντουλάπα μου υπάρχουν ρούχα από small έως large. Όλη μου τη ζωή πάλευα μεταξύ της λογικής τρώω και μετά κόβω το φαγητό.
Στα 30 μου κατάλαβα πως έπρεπε να με αποδεχτώ και να απενοχοποιήθω από το σύνδρομο της εύσωμης γυναίκας.
Διεκδικώ το δικαίωμα να ντυθώ όπως θέλω και να εκφραστώ όπως εγώ νιώθω και όχι όπως προστάζει η μόδα.
8 κιλά πάνω από το φυσιολογικό μου βάρος δε θα με κάνουν να αισθάνομαι τύψεις και να είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου.
Και οι εύσωμες γυναίκες έχουν δικαίωμα στην ευτυχία, στην αποδοχή και στον έρωτα.
Άνθρωποι είμαστε και εμείς. Διαθέτουμε αισθήματα, διάθεση να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε κι αυτό που τελικά εγώ κατάλαβα είναι πως οι άλλοι μάς αγαπούν γι΄ αυτό που εκπέμπουμε και όχι γι’ αυτό που εμείς πιστεύουμε.
Δε διεκδικούμε την αποδοχή γιατί τη δικαιούμαστε όπως κάθε άνθρωπος.
Το παν είναι να αγαπάμε και να σεβόμαστε εμείς πρώτα τον εαυτό μας γι’ αυτό που είμαστε.
Άλλωστε το φαινόμενο γιογιό είναι πιο συχνό απ’ όσο φανταζόμαστε.
Ακόμη και διάσημοι αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα και αυτό δεν τους σταματά να κάνουν καριέρα.
Aπενοχοποιώντας τις εύσωμες γυναίκες διεκδικώ το δικαίωμα να ντυθώ όπως θέλω και το ίδιο θα πρότεινα και στις γυναίκες όλου του κόσμου…
Διαβάστε σχετικά:
«Να μείνω στη σχέση που βρίσκομαι ή να φύγω επειδή δε βλέπω να έχει μέλλον;»