Έχω μετανιώσει για όσους ανθρώπους θεώρησα δεδομένους στη ζωή μου.
Γι’ αυτούς που ήταν δίπλα μου και μου κρατούσαν νοητά το χέρι θέλοντας να με ανακουφίσουν από τον πόνο και την αγωνία και εγώ τους φερόμουν αλαζονικά, λες και είχαν δώσει όρκο πως θα μείνουν για πάντα δίπλα μου.
Άνθρωποι απλοί καθημερινοί όπως φίλοι, γνωστοί και βέβαια σχέσεις που δεν τους δόθηκε η δέουσα προσοχή και ο απαραίτητος σεβασμός.
Πούλησα ανθρώπινες ψυχές άλλοτε συνειδητά και άλλοτε χωρίς να το θέλω.
Νιώθω ενοχές και ντροπή που σήμερα σκόρπισα στον αέρα ενέργειες γλυκών και αφοσιωμένων ανθρώπων.
Αυτοί οι άνθρωποι τυγχάνει να σ’ αγαπούν και να σου δίνονται χωρίς άμυνες.
Ζεστά και ταπεινά.
Αυτούς, όπως και εγώ, τους θεωρούμε δεδομένους. Βρίσκονται δυνατοί παραμερίζοντας τις δικές τους αγωνίες και φόβους έχοντας ως στόχο να σε κρατήσουν να μη βουλιάξεις και πέσεις στη δύνη της μελαγχολίας, του φόβου της αποτυχίας και της απογοήτευσης.
Τους ανθρώπους αυτούς τους αδικούμε και γινόμαστε ενίοτε σκληροί απέναντι τους. Τους χρησιμοποιούμε όταν τους έχουμε ανάγκη, τους θυμόμαστε όταν μας παράτησε ο αγαπητικός, χάσαμε τη δουλειά μας ή ξεμείναμε από λεφτά.
Τους εκμεταλλευόμαστε και τους πουλάμε, στη συνέχεια.
Και αυτό γίνεται μόνιμα. Το ξέρω είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε αλλά είναι η απόλυτη αλήθεια.
Η γυμνή πραγματικότητα που σοκάρει και κάνει τους γύρω μας να πονούν βουβά από την αδικία και την πίκρα που τους ποτίσαμε.
Κι’ όμως κανείς δεν είναι δεδομένος και κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να παραμερίζει συνεχώς το “εγώ” του για σένα.
Μην πληγώνεις, μην υπόσχεσαι πράγματα που δεν μπορείς να τηρήσεις και μην μένεις σε κάποιον απλά για να φορτώσεις τις δικές σου μπαταρίες.
Οι άνθρωποι δεν είναι εξιλαστήρια θύματα.
Πότε σκέφτηκες μια παλιά σου σχέση, ένα φίλο που ξαφνικά πάψατε να μιλάτε; Σήκωσες ποτέ το ακουστικό ζεστά και ανθρώπινα να δεις τι κάνει ένας μοναχικός φίλος στις γιορτές, στις αργίες;
Μάθε να σέβεσαι τον άνθρωπο που είναι ή που ήταν κάποτε κοντά σου και μην τον πουλάς!
Κράτησέ τον ως φυλακτό.
Πλούσιος είναι ο άνθρωπος που δε στέκεται στην εξωτερική ομορφιά, αλλά σ’ αυτή της ψυχής. Που είναι εκεί για σένα από το πουθενά. Βράχος δίπλα σου. Ακόμη και οι “βράχοι”, όμως, λυγίζουν.
Αυτοί που έχουν μεγαλείο ψυχής και σου δίνονται άνευ όρων κάποια μέρα μπορεί να μην είναι δίπλα σου.
Και εσύ να ξεβολευτείς ή απλά να ψάξεις τον επόμενο “κολλητό“, την επόμενη γκόμενα…
Δείτε μία ακόμη συγκλονιστική εξομολόγηση:
Εξομολόγηση: «Έτσι ήταν η πρώτη μας βραδιά, θυμάσαι;»
Και μία ιστορία που μας δημιούργησε… αρνητικά συναισθήματα…
«Η πεθερά μου έσκισε το πέπλο μου μια ώρα πριν το γάμο μου»