Καλησπέρα σας!
Ονομάζομαι Κώστας και ελπίζω να μην σας φανεί περίεργο το γεγονός πως ένας άνδρας γράφει σε ένα καθαρά γυναικείο site, απλά μόνο γυναίκες θα μπορούσαν να με συμβουλέψουν στο πρόβλημα που αντιμετωπίζω.
Με την σύντροφο μου είμαστε πέντε χρόνια μαζί και έχουμε αποκτήσει και έναν γιο. Λέω σύντροφο γιατί δεν έχουμε παντρευτεί ακόμα παρά τις άπειρες προτάσεις γάμου που της έχω κάνει και τις όποιες προσπάθειες μου. Μένουμε μαζί απ’ την αρχή της σχέσης μας , όμως ακόμη και μετά τη γέννηση του γιου μας, γεγονός που μας κατέκλυσε χαρά και ευτυχία, αρνείται κατηγορηματικά να παντρευτούμε και με τίποτα δεν μπορώ να κατανοήσω ποιος είναι ο λόγος.
Η απάντηση της κάθε φορά είναι ίδια.. «δεν νιώθω έτοιμη!».
Τι σημαίνει δεν νιώθει έτοιμη;
Έχουμε ένα παιδί μαζί και συζούμε 5 ολόκληρα χρόνια!! Τι φοβάται; Την δέσμευση; Αφού δεσμευμένη είναι όπως και να έχει..
Λέει πως αν παντρευτούμε ένα χαρτί θα αλλάξει τη ζωή μας και πως θα είμαστε δεδομένοι πλέον.. Είναι πολύ αρνητική κάθε φορά που η συζήτηση πάει προς τα εκεί.
Η αλήθεια είναι πως είμαι κατά έξι χρόνια μικρότερος της και σκέφτηκα πολλές φορές πως ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που φοβάται, καθώς και στο οικογενειακό περιβάλλον όλοι πίστευαν πως δεν θα οδηγήσει πουθενά λόγω της ηλικίας μου και της διαφοράς ανάμεσα μας.
Παρόλα αυτά, εγώ ξεπέρασα τον εαυτό μου σε όλες τις υποχρεώσεις μου ,κατάφερα να τους διαψεύσω όλους και αν και μικρότερος δε φοβάμαι τη λέξη γάμος και γενικότερα το θεσμό του.
Είμαι πολύ ερωτευμένος και θέλω να ολοκληρώσω την ευτυχισμένη οικογένεια μου με έναν όμορφο γάμο.
Σε καμία περίπτωση δε θέλω να χωρίσω μαζί της ή να στερηθώ τον γιό μου, όμως πλέον έχω απηυδήσει και ή θα ολοκληρώσουμε τη σχέση μας με το γάμο ή θα χωρίσουμε!
Άλλωστε ούτε για το παιδί είναι φυσιολογικό να μεγαλώνει έτσι.. με δύο ανύπαντρους γονείς..
Θα μου πείτε είναι μόνο ένα χαρτί και όμως για εμένα σημαίνει πολλά. Δεν είμαι τόσο φιλελεύθερος ώστε να σκέφτομαι πως απλά συζούμε κάτω από την ίδια στέγη και δεν μας συνδέει κάτι επίσημο.
Δεν μπορώ άλλο να νιώθω πως όλα είναι ρευστά στις ζωές μας, ότι ανά πάσα στιγμή κάτι θα ανατραπεί.
Σαν γυναίκες λοιπόν, τι μου προτείνετε για να την πείσω; Πιστεύετε πως υπάρχει ελπίδα να της αλλάξω τη γνώμη της και αν ναι, πως;
Αναγνώστρια εξομολογείται:
“Με απάτησε ο άντρας μου αλλά δεν μπορώ να χωρίσω γιατί τον λυπάμαι…”