Διαβάζοντας την ιστορία της αναγνώστριας σας με τίτλο ΄΄Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος ή μήπως όχι” ταυτίστηκα απόλυτα .
Τους ίδιους ακριβώς προβληματισμούς έχω και εγώ τα τελευταία χρόνια για την γυναίκα μου που όσο πάνε και πληθαίνουν.. Ο γάμος μας έχει γίνει ανιαρός και εκείνη το λιγότερο βαρετή. Μέσα μου εύχομαι να δημοσιευτεί η ιστορία και να πέσει στα χέρια της μπας και αφυπνιστεί..
Η σύζυγος μου δεν έχει τίποτα που να θυμίζει εκείνο το όμορφο και ναζιάρικο κοριτσάκι που ερωτεύτηκα παράφορα στα 20 μου, τόσο εμφανισιακά, όσο και σαν χαρακτήρας.
Θα μου πείτε , το ίδιο ισχύει και για εσένα , και όμως όχι , εκείνη κάνει το αδύνατο δυνατό για να καταπνίξει τον έρωτα μας σε καθημερινή βάση. Θα σας εξηγήσω.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στην πρώτη εγκυμοσύνη της πήρε 5 κιλά, αλλά ούτε που μας ένοιαξε , η χαρά μας ήταν άλλωστε απερίγραπτη με τον ερχομό του γιου μας, που δεν ασχοληθήκαμε με τα κιλά.
Τα βρήκαμε μάλιστα χαριτωμένα. Μετά από 3 χρόνια, στην δεύτερη εγκυμοσύνη της, τα κιλά αυτά διπλασιάστηκαν και στο τρίτο μας παιδί, είχε γίνει πλέον υπέρβαρη και η κατάσταση ανεξέλεγκτη.
Προσπάθησα να μην την κάνω να αισθάνεται άβολα για το σώμα της, ίσα-ίσα , προσέλαβα μια κυρία να φροντίζει τα μικρά και ασχολιόμουν και εγώ με το σπίτι και τα παιδιά για να μπορέσει εκείνη να πάει σε γυμναστήριο και σε διατροφολόγο με την ησυχία της.
Τώρα που πέρασαν τα χρόνια και τα παιδιά μεγάλωσαν -τα κιλά βέβαια εγκαταστάθηκαν για τα καλά αλλά δεν τη νοιάζει- αρνείται κατηγορηματικά να αδυνατίσει!
Νομίζω το απολαμβάνει κιόλας , ’’τα πάχη μου τα κάλλη μου!’’, λέει.
Και εγώ ο καημένος στεναχωριέμαι που έχω κάνει λίγη κοιλίτσα και προσέχω τι τρώω.
Η σεξουαλική μας ζωή πάει από το κακό στο χειρότερο.. συγκεκριμένα τώρα είναι σε στάδιο ανύπαρκτο . Την αγαπάω αλλά νιώθω τον έρωτα να έχει χαθεί.
Δεν με ελκύει καθόλου ερωτικά, ούτε που κάνει τίποτα για αυτό, θα έλεγα πως η σχέση μας είναι αδερφική, απλώς συγκατοικούμε.
Για να βγούμε έξω ή να κάνουμε πράγματα μαζί; Ούτε λόγος . Όποτε της πρότεινα βαριόταν ή είχε κανονίσει καφέ ‘’με τα κορίτσια’’..
Μπαίνοντας σπίτι αντικρίζω εκείνη να είναι μονίμως με το κινητό στο χέρι , κουτσομπολεύοντας με τις φίλες της όλη την γειτονιά και παράλληλα μασουλώντας όλο και κάτι από το ψυγείο. Θέλει φυσικά να τα αναλύει όοολα στο τηλέφωνο, με τις ώρες, να ασχολείται με όλους τους υπόλοιπους τομείς, εκτός από εμένα και τη σχέση μας !
Εγώ από την άλλη, το έχω ρίξει στην εργασιοθεραπεία.. προσπαθώ να λείπω όσο περισσότερο γίνεται από το σπίτι, να πηγαίνω μόνο το βράδυ για φαγητό και για ύπνο.
Πέραν του ότι δεν έχει άλλα ενδιαφέροντα εκτός από το κουτσομπολιό και τις κατινίστικες εκπομπές στην τηλεόραση, συχνά μαζεύονται με τις φίλες της όλες μαζί στο σπίτι για καφέ, -οι οποίες είναι της ίδιας συνομοσπονδίας- και το κλίμα γίνεται ανυπόφορο!
Είτε μπαίνω, είτε βγαίνω εγώ ποσώς την ενδιαφέρει, η μόνη ευχαρίστηση της πλέον είναι η γκρίνια, το κουτσομπολιό και το φαί (στο τέλος θα φάει και εμένα!).
Όσο για την εμφάνιση, τι να πω, τριγυρνάει μονίμως με κάτι αντιαισθητικές ρόμπες και παντόφλες λες και δεν έχει άλλα ρούχα. Έχει ξεχάσει τι σημαίνει κομμωτήριο , γυμναστική, περιποίηση.
Της έκανα δώρο κάρτα περιποίησης και ομορφιάς σε γνωστό κέντρο αισθητικής, κάπου της έπεσε και την έχασε.
Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πια για να την αφυπνίσω, αν της μιλήσω έρχομαι αντιμέτωπος με τη γκρίνια της και με χιλιάδες υστερίες και παραδείγματα άλλων συζύγων που ‘’τις αγαπάνε όπως είναι τις συζύγους τους’’ !
Κι όμως, κάποτε δεν ήταν έτσι αναίσθητη και ψυχρή, νοιαζόταν για εμάς και για τον εαυτό της, τελικά ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα μας ή εκείνη το γάμο μας;